"30 წელზე მეტი გავიდა მას შემდეგ, რაც მე მოკრძალებული წვლილი შევიტანე 1914 წელს როგორც მოხალისემ პირველ მსოფლიო ომში - ომში, რომელშიც ჩათრეულ იქნა რაიხი.

ამ სამი ათწლეულის განმავლობაში ყოველი ჩემი ფიქრი, ყოველი ჩემი საქმე და სხვა დანარჩენი ასპექტები ჩემი ცხოვრებისა, მოტივირებული იყო ჩემი ერისადმი სიყვარულით და მისადმი ერთგულებით. ეს გრძნობა მაძლევდა ძალას მიმეღო ურთულესი გადაწყვეტილებები, რომლებიც ოდესმე რომელიმე მოკვდავს მიუღია.

ამ სამი დეკადის განმავლობაში მე მთლიანად ამოვწურე ჩემი დრო, ჩემი შემოქმედებით ძალები და ჩემი ჯანმრთელობა.

ტყუილია, რომ მე ან ვინმე სხვას გერმანიაში, უნდოდა 1939 წლის ომი. ის იყო ჩაფიქრებული და პროვოცირებული იმ საერთაშორისო სახელმწიფო მოღვაწეთა მიერ, რომლებიც ან თავად არიან ებრაელები, ან მოქმედებენ ებრაული ინტერესებისთვის. მე ძალიან ბევრი შეთავაზება გავაკეთე შეიარაღებაზე კონტროლის დასაწესებლად - შეუძლებელია ეს შეთავაზებები იგნორირებულ იქნას შემდგომი თაობების მიერ, რომ მე დამაკისრონ პასუხისმგებლობა ომის წამოწყებაზე. მით უფრო, რომ მე არასდროს მინდოდა, რომ შემზარავ პირველ მსოფლიო ომს მოჰყოლოდა მეორე ომი ინგლისისა და ამერიკის წინააღმდეგ.

გაივლის ასწლეულები და მაშინ, ჩვენი ქალაქებისა და ძეგლების ნანგრევებიდან დაიბადება ზიზღი მათ მიმართ, ვისაც უნდა "ვუმადლოდეთ" ყოველივეს, რაც დაგვემართა - საერთაშორისო ებრაელობას და მათს დამქაშებს.

სულ რაღაც სამი დღით ადრე გერმანია-პოლონეთის ომის დაწყებამდე მე ვთავაზობდი ინგლისის ელჩს ბერლინში გერმანულ-პოლონური პრობლემის მოგვარებას - გადაწყვეტას, ანალოგიურად ისევე, როგორც ეს მოხდა საარის მხარეში, როდესაც მასზე დაწესებული იქნა საერთაშორისო კონტროლი.

შეუძლებელია ეს შეთავაზება მივიწყებული იქნას. ეს უარყოფილ იქნა მხოლოდ იმის გამო, რომ ინგლისის მმართველ წრეებში უნდოდათ ომი. საქმე იმაშია, რომ ეს წრეები მოექცნენ პროპაგანდის გავლენის ქვეშ, რომელიც გავრცელებული იყო საერთაშორისო ებრაელობის მიერ საქმიანი აქტივების ზეგავლენით.

მე ასევე ეჭვი არ მეპარება იმაში, რომ თუ ევროპის ერებს ისევ შეეხებიან, ისე როგორც ჩვეულებრივ ბირჟის აქციებს, როგორც ყიდვისა და გაყიდვის საგნებს ფინანსური მოლაპარაკებებისთვის, მაშინ პასუხისმგებლობა დაეკისრებათ მათ, ვინც რეალურად წარმოადგენს დამნაშავე მხარეს ამ სამკვდრო-სასიცოცხლო შეტაკებაში - ებრაელობას.

მით უფრო მჯერა, რომ მილიონობით ადამიანის სიკვდილი, არ დამთავრდება იმის გარეშე, რომ გადახდა არ მოუწიოთ დამნაშავეებს მაშინაც კი, თუ მათ მიერ მიღებული იქნება დასჯის უფრო მეტად ჰუმანური მეთოდები, იმასთან შედარებით, რასაც იმსახურებენ.

ექვსი წლის ბრძოლის შემდეგ, რომელიც მიუხედავად ყოველი მისი წარუმატებლობისა, ოდესღაც შევა კაცობრიობის ისტორიაში, როგორც სახელოვანი და ჰეროიკული გამოხატულება ადამიანის სიცოცხლის ნების, მე არ შემიძლია დავტოვო ეს ქალაქი - რაიხის დედაქალაქი. ამასთან დაკავშირებით, რომ ჩვენი ძალები ძალზედ მცირეა, რომ წინ აღუდგეს მტრის ზეწოლას და იმის გამო, რომ ჩვენი წინააღმდეგობა შიგნიდანაა გატეხილი საძულველი არსებების მიერ, რომელთაც არ ჰყოფნით ნებისყოფის სიმტკიცე, მე მინდა გავიზიარო მილიონობით ადამიანის ბედი, რომლებმაც გადაწყვიტეს ამ ქალაქში დარჩენა. ამასთან ერთად, მე არ დავუშვებ მტრის ხელში ჩავარდნას, რომლეთაც განზრახული აქვთ, ახალი წარმოდგენა დადგან ებრაელთა რეჟისორობით, რეგვენთა მასების გულის მოსაგებად.

აქედან გამომდინარე, მე გადავწყვიტე დავრჩე ბერლინში და ჩემი ნებით შევხვდე სიკვდილს. იმ მომენტში, როდესაც დარწმუნებული ვიქნები, რომ ფიურერის რეზიდენციის და კანცელარიის შემდგომი დაცვა შეუძლებელი იქნება. მე ვკვდები დამშვიდებული გულით, წარმოვიდგენ რა ჩვენი ჯარისკაცების ურიცხვ გმირობას ფრონტზე, შინ - ქალების, ჩვენი ფერმრების და მუშების და ისტორიაში უნიკალურ სამხედრო ძალისხმევას - ჩვენი ახალგაზრდობის, რომელნიც ჩემს სახელს ატარებენ.

მე გამოვთქვამ გულითად მადლიერებას ყველა მათ მიმართ, რომლებიც ყოველგვარი გარემოებებისდამიუხედავად, აგრძელებენ ბრძოლას სამშობლოს მტრის წინააღმდეგ დიდი კლაუზნევიცის პრინციპების თანახმად. ჩვენი ჯარისკაცების თავგანწირვა და ჩემი კავშირი მათთან სიცოცხლეში და სიკვდილის მერეც მოგვცემს იმ მარცვალს, რომელიც ამა თუ იმ საშუალებით, აღმოაცენებს და მიიყვანს კიდევ ერთ დიდ აღორძინებამდე ნაციონალ-სოციალისტურ მოძრაობას და ხორცს შეასხამს ნამდვილ რასობრივ საზოგადოებას.

მამაცთა შორის უამრავმა მამაკაცმა და ქალმა გადაწყვიტა თავიანთი სიცოცხლე ჩემთან ბოლო დღემდე დაეკავშირებინათ. მე ვთხოვე და საბოლო ჯამში ვუბრძანე მათ, არ გაეკეთებინათ ეს, არამედ უმჯობესია, მიიღონ მონაწილეობა ბრძოლის გაგრძელებაში მომავალი ნაციის საკეთილდღეოდ. მე მოვითხოვ არმიის მეთაურების, ფლოტის და სამხედრო საჰაერო ძალებისგან, ყველა საშუალებით დაეხმარონ ჩვენი ჯარისკაცების წინააღმდეგობის სულს ნაციონალ-სოციალისტურ ჭრილში. განსაკუთრებით, ხაზს ვუსვამ ფაქტს, რომ მე თავად ვარ დამფუძნებელი და ბელადი ამ მოძრაობისა - ვამჯობინე სიკვდილი ლაჩრულ გაქცევასა და კაპიტულაციას.

დაე მომავალში განსაკუთრებულ პატივად იქცეს ეს ჩვეულება გერმანელი ოფიცრისათვის - როგორც უკვე ეს დამკვიდრებულია ჩვენს ფლოტში, რომ საკითხი ტერიტორიისა თუ ქალაქის ჩაბარებაზე არც კი განიხილებოდეს მათ მიერ. ყველაზე მნიშვნელოვანი - მეთაურებმა უნდა უჩვენონ მაგალითი თვით სიკვდილის ბოლომდე მოვალეობის ერთგულად ბოლომდე შესრულებაზე.

ჩემი სიკვდილის წინ მე ვრიცხავ პარტიის რიგებიდან ყოფილ რეიხსმარშალს - ჰერმან გერინგს და ვართმევ მისთვის 1947 წლის 29 ივნისის დეკრეტით მინიჭებულ ყველა უფლებას და რეიხსტაგის 1939 წლის 1 სექტემბრის ჩემს ბრძანებას. მის ნაცვლად ვნიშნავ ადმირალ დენიცს, იმპერიის რეიხსპრეზიდენტად და შეიარაღებული ძალების უმაღლეს მთავარსარდლად.

ჩემი სიკვდილის წინ მე პარტიიდან ვრიცხავ და ვხსნი ყველა თავისი ოფიციალური პოსტიდან სს-ის რაიხსფიურერს და შინაგან საქმეთა რეიხსმინისტრ ჰაინრიხ ჰიმლერს. მის მაგივრად მე ვნიშნავ გაულაიტერად კარლ ჰანკეს, სს-ის რაიხსფიურერად და გერმანიის პოლიციის შეფად. ხოლო გაულაიტერს, პაულ გისლერს ვნიშნავ შინაგან საქმეთა რეიხსმინისტრად.

გერინგი, ჰიმლერი და მათი საიდუმლო მიმოწერები მტერთან, წარმართული ჩემგან დაუკითხავად და ჩემი ნების საწინაღმდეგოდ, ასევე მათი დანაშაულებრივი მცდელობა, რომ ჩაიგდონ ხელთ სახელმწიფო ძალაუფლება, იგივ ღალატია პირადად ჩემ მიმართ, რომლებმაც უთვალავი ზიანი მოუტანეს ქვეყანას და საკუთარ ერს.

იმისთვის, რომ გერმანელ ერს მივცეთ ღირსეული ადამიანებისგან შემდგარი მთავრობა, მე მივიჩნევ ასეთ მმართველებად იმათ, რომლებიც გააგრძელებენ ომს ყოველი შესაძლო საშუალებით, მე ვნიშნავ ნაციის ლიდერებად ახალი კაბინეტის შემდეგ წევრებს:

რეიხსპრეზიდენტად - დენიცს

რეიხსკანცლერად - დოქტორ გებელსს

პარტიასთან კავშირის მინისტრად - მარტინ ბორმანს

საგარეო საქმეთა მინისტრად - გაულაიტერ გისლერს

სამხედრო მინისტრად - დენიცს

სახმელეთო ძალების მთავარსარდლად - შერნერს

სამხედრო-სახმელეთო ძალებისმთავარსარდლად - დენიცს

სამხედრო საზღვაო ძალების მთავარსარდლად - დენიცს

სამხედრო საჰაერო ძალების მთავარსარდლად - გრეიმს

იუსტიციის მინისტრად - თირაკს

კულტურის მინისტრად - შეელს

პროპაგანდის მინისტრად - დოქტორ ნაუმანს

ფინანსთა მინისტრად - შვერინ კროზინგს

სს-ის რეიხსფირერად და პოლიციის შეფად - გაულაიტერ ჰანკეს

ეკონომიკის მინისტრად - ფუნკეს

სოფლის მეურნეობის მინისტრად - ბაკეს

შრომის მინისტრად - ჰუპფაუერს

გერმანიის მშრომელთა ფრონტის ხელმძღვანელად და იმპერიული კაბინეტის წევრად რეიხსმინისტრ - დოქტორ ლეის.

ზოგიერთი ამ ადამიანთაგან, როგორც მარტინ ბორმანი, დოქტორი გებელსი და სხვები, მათ შორის მათი მეუღლეები, ნებაყოფლობით შემომიერთდნენ. მათ არცერთ ვითარებაში არ სურთ რეიხის დედაქალაქის დატოვება. ისინი ჩემთან ერთად ირჩევენ სიკვდილს. ამის მუხედავად მე იძულებული ვარ მოვთხოვო, დაემორჩილონ ჩემს ბრძანებას და მოცემულ ვითარებაში ნაციის ინტერესები დააყენონ საკუთარ ემოციებზე მაღლა.

მათი მუშაობის დამსახურებით და ამხანაგური ერთგულებით ისინი იქნებიან ახლოს სიკვდილის მერეც კი და მე ვიმედოვნებ ჩემი სული ყოველთვის იქნება მათთან. დაე, ის დარჩეს მათ შორის და იყოს მათი მარადიული მეგზური.

დაე იყვნენ მტკიცენი, მაგრამ სამართლიანები, მთავარია, დაე არასროს დაუშვან, რომ შიშმა მოახდინოს ზეგავლენა მათ მოქმედებაზე. დაე, ნაციის ღირსება მათთვის უპირატესი იყოს დედამიწაზე.

და ბოლოს, დაე, გააცნობიერონ ის ფაქტი, რომ ჩვენი დავალება მომდევნო ასწლეულებში ნაციონალ-სოციალისტური სახელმწიფოს შექმნის გაგრძელებაა. ამის გაგება კი ავალდებულებს თითოეულს, რომ ემსახუროს საერთო მიზანს და ამ მიზანს დაუმორჩილოს თავისი პირადი ინტერესები.

მე მოვითხოვ ყველა გერმანელისგან, ყველა ნაციონალ-სოციალისტიგან, კაცებისგან, ქალებისგან და შეიარაღებული ძალების ყველა ჯარისკაცისგან რომ დარჩნენ ერთგულნი საკუთარი მოვალეობის და სიკვდილის ბოლომდე დაექვემდებარონ ახალ მთავრობას და მის პრეზიდენტს.

უპირველეს ყოვლისა მე მოვუწოდებ ნაციის ლიდერებს და ყველა მათდამი დაქვემდებარებულს, განუხრელად დაიცვან რასობრივი კანონები და უმოწყალოდ აღუდგნენ წინ ყველა ხალხის საერთო მტერს - საერთაშორისო ებრაელობას."

ბერლინი. 1945 წლის 29 აპრილი. დილის 4 საათი.

ხელმომწერი: ადოლფ ჰიტლერი

მოწმეები: დოქტორი იოზეფ გებელსი, მარტინ ბორმანი, ვილჰელმ ბურგდორფი, ჰანს კრებსი.

ასევე დაგაინტერესებთ:

1. ადოლფ ჰიტლერის გამონათქვამები და მოსაზრებები

2. ადოლფ ჰიტლერის ნახატების დიდი კოლექცია

3. თეოდორ ობერლენდერი - ნაცისტი, რომელსაც ქართველები ძლიერ უყვარდა

4. სიკვდილმისჯილი ნაცისტების ბოლო სიტყვები

5. ადოლფ ჰიტლერი - მეოცნებე

6. მუჰამედ ალი რასობრივი აღრევის წინააღმდეგ

7. საჯარო სიტყვა, რომელმაც დონალდ ტრამპს გამარჯვება მოუტანა

8. ევროპის ხმა

9. იოზეფ გებელსი - ებრაული პრობლემა

10. სერ ოსუალდ მოსლი - ჩვენ გვჯერა საკუთარი რასის

11. ადოლფ ჰიტლერის გამონათქვამები

12. ადოლფ ჰიტლერი - კაცი, რომელიც ბანკს შეებრძოლა

13. "ეს ევროპაა" - ადოლფ ჰიტლერის მოსაზრებები

14. ჰიტლერის ნამდვილი დანაშაული

15. ადოლფ ჰიტლერის უკანასკნელი საჯარო სიტყვა

16. მესამე რაიხის ეკონომიკური სასწაული

17. "ინგლისელი ჰიტლერი" - სერ ოსუალდ მოსლი

18. გერმანელი ახალგაზრდების გამოღვიძება

19. რა არის ნაციონალ-სოციალიზმი

20. ნაციონალ-სოციალიზმი - სიცოცხლის იდეოლოგია

21. ამერიკელი გენერალი ჯორჯ პეტონი გერმანელების შესახებ

22. ავსტრიელი მხატვრის ბოლო სიტყვა

23. ადოლფ ჰიტლერის სიტყვით გამოსვლა ხელისუფლებაში მოსვლის შემდგომ

24. ადოლფ ჰიტლერის მთავარი რეფორმები

25. რატომ სძულდა ჰიტლერს ებრაელები?

26. ვერმახტის ქართული ლეგიონი

27. რამდენი ადამიანი ემსხვერპლა მეორე მსოფლიო ომს?

160 სამეცნიერო სტატია

100 სტატია საქართველოს ისტორიასა და კულტურაზე

ავტორი: თორნიკე ფხალაძე