ტიმოთი მაქვეი - მარტოხელა ტერორისტი, ყოფილი სამხედრო, სპარსეთის ყურის ომის ვეტერანი, 2001 წლის თერთმეტი სექტემბრის ტერაქტამდე აშშ-ს ისტორიაში განხორციელებული უდიდესი ტერორისტული აქტის, ალფრედ მარის სახელობის ფედერალური შენობის აფეთქების ორგანიზატორი, რომელსაც 168 ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა, რომელთა უმრავლესობა ფედერალური აგენტები იყვნენ.

სანამ მოგაწვდით ინფორმაციას იმ მიზეზების შესახებ, რამაც განაპირობა მაქვეის მიერ ტერორისტული აქტის განხორციელება, მინდა გაგაცნოთ რამდენიმე ფაქტი მის შესახებ.

ტიმოთი მაქვეი დაიბადა 1968 წლის 23 აპრილს. მემარჯვენე და ანტიკომუნისტური შეხედულებები მას ბავშვობიდანვე განუვითარდა, როგორც შემდგომში თვითონვე განაცხადებს, მას ყოველთვის უჩნდებოდა პროტესტის გრძნობა აშშ-ში შავკანიანების თავს გასული საქციელებისა და ებრაელების მიერ მასმედიაზე კონტროლის გამო. თანაკლასელებისგან ის ყოველთვის გამოირჩეოდა მაღალი გონებრივი შესაძლებლობებით და თავისი კრიტიკული და რეალისტური აზროვნებით, მეტიც, ის სტარპოინტის უფროსი სკოლის ყველაზე პერსპექტიულ პროგრამისტად აღიარეს. მიუხედავად ამისა, თვითონ მაქვეი, თავის მომავალს აშშ-ს შეიარაღებულ ძალებს უკავშირებდა.

ტიმოთის მოუწია სპარსეთის ყურის ომში მონაწილეობის მიღება, სადაც მან ასევე თავი გამოიჩინა, როგორც შეუპოვარმა, მამაცმა და ჭკვიანმა ჯარისკაცმა. ბრძოლაში გამოჩენილი სიმამაცისთვის, სამი ერაყელი ჯარისკაცის მოკვლისთვის და რამდენიმე თანამებრძოლის ბრძოლის ველიდან გამოყვანისთვის ის დააჯილდოვეს ბრინჯაოს ვარსკვლავით.

ამავე პერიოდში მოხდა პირველი სერიოზული უთანხმოება, რომელიც მდგომარეობდა იმაში, რომ ბაზაზე დისლოცირებული შავკანიანი ჯარისკაცები შავ მაისურებს ატარებდნენ, რაც ბაზის სამხედრო წესდებას ეწინააღმდეგებოდა, რომელიც ითვალისწინებდა მწვანე მაისურების ტარებას. მაკვეიმ ეს გამოწვევად მიიღო და დემონსტრაციულად ჩაიცვა თეთრი მაისური, რასაც უმალვე გამოეხმაურა ხელმძღვანელობა და მისი ეს ქმედება "რასისტულად" ჩათვალეს. სამაგიეროდ, პოლიტკორექტულობის სენით მოწამლულმა ხელმძღვანელობამ არ ჩათვალა დარღვევად შავკანიანების მიერ შავი მაისურების ტარება.
შემდგომში, მიუხედავად იმისა, რომ მაქვეის ყველა მონაცემი ჰქონდა, ის მაინც არ მიიღეს "დელტას" ელიტურ რაზმში, ვინაიდან მას "გამოუჩხრიკეს", რომ ის დარეგისტრირებული იყო სხვადასხვა ნეონაცისტურ საიტებზე.
გარკვეული პერიოდის შემდეგ მაქვეი არმიიდანაც გაათავისუფლეს.

1992 წელს შტატ აიდაჰოში, რუბი-რიჯის დასახლებაში, ფედერალური აგენტები 12 დღის განმავლობაში იცავდნენ რენდი უივერის სახლის ალყას, რომლის შედეგად, ფედერალებმა უმოწყალოდ ამოჟლიტეს რენდი უივერის ოჯახის წევრები, ამის შესახებ სტატია რამდენიმე დღის წინ დავდეთ. მაკვეის ეს მოვლენა არ გამორჩენია და ის მაქსიმალურად ცდილობდა უივერების ოჯახის დახმარებას აგიტაციის საშუალებით. ის საჯაროდ ემუქრებოდა სიკვდილით რონ ჰორიუჩის, სნაიპერს, რომელმაც რენდი უივერის ცოლი მოკლა. მაღალი საზოგადოებრივი ინტერესისა და რესპუბლიკური პარტიის მემარჯვენე ფრთის ზეწოლის შედეგად, რუბი-რიჯის ტრაგედიის დეტალები მოგვიანებით გამოაშკარავდა და რენდი უივერი სრულიად გაამართლეს, ხოლო ფედერალური აგენტები ძალის გადამეტებაში დაადანაშაულეს. მიუხედავად ამისა, არც ერთი ფედერალური აგენტი, მათ შორის არც სნაიპერი რონ ჰორიუჩი, ციხეში არ ჩაუსვიათ.

1 წლის შემდეგ ფედერალურმა ძალებმა კიდევ უფრო დიდი სისასტიკით ამოჟლიტეს ქრისტიანული რელიგიური მიმდევრობის "დავიდის შვილების" წევრები, რასაც 80 ადამიანის, მათ შორის 8 სამ წლამდე ასაკის ბავშვის სიცოცხლე შეეწირა. "დავიდის შვილების" წევრების წინააღმდეგობის შედეგად 4 ფედერალური აგენტი იქნა მოკლული. ოპერაცია საზოგადოებისგან მალულად მიმდინარეობდა, თუმცა ადგილობრივმა მოსახლეობამ მაინც მოახერხა ინფორმაციის გასაჯაროება და საზოგადოების ყურადღების მიქცევა. ტიმოთი მაშინვე ჩავიდა დასახლებაში და ოპერაციის მიმდინარეობის დროს აპროტესტებდა ფედერალური ძალების ქმედებებს. საბოლოო ჯამში ფედერალებმა რელიგიური ორგანიზაციის 80 წევრი ცოცხლად ამოწვეს დასახლებაში.

"დემოკრატიულმა" წრეებმა და ფედერალურმა ძალებმა ნამდვილი ომი გამოიცხადეს ამერიკელი თეთრკანიანი რასისტებისა და ნეონაცისტების ორგანიზაციებს და ოჯახებს და არავინ იცის ამ ორი შემთხვევის გარდა კიდევ რამდენი ოჯახი ამოჟლიტეს ფედერალებმა ჩუმად და შემდგომში მიჩქმალეს ეს საქმეები. საზოგადოების მაღალმა მღელვარებამ თავისი შედეგი გამოიღო და გამოაშკარავდა უამრავი ფაქტი, სენტში შეიქმნა სპეციალური კომისია, რომელსაც ამ საქმეების გამოძიება ევალებოდა. გადააყენეს მაშინდელი შინაგან საქმეთა მინისტრი, მექსიკური წარმოშობის ჟანეტ რინო, ხოლო დაზარალებულები გაამართლეს. ამის მიუხედავად არცერთი ფედერალური აგენტი არ დაუჭერიათ.

ტიმოტი მაქვეის, როგორც მან განაცხადა, უდიდესი უსამართლობის გრძნობა დაეუფლა. სწორედ მაშინ მან დაიწყო მზადება "შურისძიებისთვის". მიზეზებს შორის ის ასევე ასახელებდა აშშ-ს აგრესიულ საგარეო პოლიტიკას, სერბეთის და ერაყის ქალაქების დაბომბვას, ჰიროსიმას და ნაგასაკის დაბომბვას და მრავალ სხვა "დანაშაულს".

1995 წლის 19 აპრილს, ტიმოთი მაკვეიმ ასაფეთქებელი ნივითიერებებით სავსე სატვირთო მანქანა მიაყენა ოკლაჰომაში განლაგებულ ალფრედ მარის სახელობის ფედერალურ შენობასთან და დისტანციური მართვით ააფეთქა ის. აფეთქება იმდენად ძლიერი იყო, რომ შენობის ნახევარი სრულიად ჩამოიშალა. აფეთქების შედეგად 148 ფედერალური აგენტი და 19 ბავშვი გარდაიცვალა (ფედერალურ აგენტების შვილები). მაკვეისთვის არ იყო ცნობილი, რომ შენობის მეორე ნაწილში ბაღი იყო განლაგებული.

აფეთქებიდან რამდენიმე საათში მაკვეი დააკავეს. სასამართლომ მას სასიკვდილო განაჩენი გამოუტანა, რომელიც 2001 წლის ივნისს უნდა აღსრულებულიყო.
მისი ციხეში ყოფნის პერიოდში მას არაერთხელ ჩამოართვეს ინტერვიუ და ყოველ ჯერზე ეკითხებოდნენ, ნანობდა თუ არა ის თავის საქციელს, რაზეც ის პასუხობდა:
"ეს იყო შურისძიება რუბი-რიჯში და ვაკოში მოკლული თეთრი ძმებისა და დების სისხლისთვის. იმ ამომწვარი თეთრი ბავშვებისთვის, რომლებიც ასე უმოწყალოდ გაიმეტეს. მე არ ვნანობ, რომ მოვკალი ფედერალური აგენტები. ერთადერთი, რასაც მე ვნანობ, ეს არის აფეთქების დროს ჩემი დაუდევრობითა და არასწორი გათვლების შედეგად მოკლული ბავშვები."

2001 წლის 11 ივნისს, სიკვდილის წინ, ის აუღელვებლად დაჯდა სიკვდილმისჯილთა სავარძელზე. სატელევიზიო კამერებით მას ათობით ათასი ადამიანი უყურებდა, რომელთა შორისაც დაღუპულთა ნათესავებიც იყვნენ. მან უარი თქვა უკანასნკნელ სიტყვაზე. ერთადერთი, რაც მან დატოვა, იყო ჩანაწერი მის დღიურში, უილიამ ჰენლის ლექსი - "დაუმორჩილებელი".

ღამის წყვდიადი თუმც მაფარია,
შავი ქვესკნელის კვნესაც სულ ისმის,
მადლობა ღმერთებს, ვინც კი არიან,
- გაუტეხელი ჩემი სულისთვის.

მიუხედავად შექმნილი გარემოების,
როდესაც გულში ტკივილი არ ეტევა,
მე არ მწამს ამ ამაოების,
დაჭრილს, მაინც მწყურია შეტევა!

რისხვას და ცრემლს შორის გზა ბუნდოვანია,
საშინელებას მალავს ეს ჩრდილი,
მისი გავლა კი ჩემი ვალია
და მე მაინც უშიშრად ვივლი!

გამოსავალი არის მხოლოდ ერთი
და მას ეწირება ეს ტანი,
მე - ჩემი ბედის ვარ ღმერთი,
მე - ჩემი სულის კაპიტანი!

უილიამ ჰენლი - "დაუმორჩილებელი"