"სულაც არ ვარ ღლიცინის ხასიათზე, არც ღრმა დეპრესიაში წასვლა მაწყობს. გავიჭედე ფიქრში - ერთხელ რომ დაიბადები და ისიც ამ ქვეყანაში, ამდენ წვალებას გამოივლი, გგონია იცხოვრე, იშრომე, რაღაც შექმენი და პასუხსდ იღებ - ფარცხალაძის და მისნაირი ჩათლახების უმწიკვლობას. 16 წლის ასაკიდან შრომობ, ათ წელზე მეტია დღე და ღამე ჯაფის სანაცვლოდ ბინის კრედიტი ვერ გაგისტუმრებია, ვალებს ვერ ემსახურები და ტელეფონის ყოველ ზარზე გული გიწვრილდება - ამ დროს გიმტკიცებენ, რომ ჩვეულებრივი დეგენერატი ხარ. რომ რეგვენი ხარ, რადგან სესიაშვილი ვერ გახდი. რა გინდა გააკეთო იმის გარდა, რომ
გახედო ცხოვრებას და ერთი კარგად შეაკურთხო შენს პატიოსნებას და აზროვნებას, რომელსაც სახელმწიფოებრივად აფასებ. ფუი, ფუი და მართლაც ფუი, ამ ქვეყანაში გათელილი ცხოვრებისა და სიმწრით სიკვდილის მოლოდინის გამო! - გოჩა მირცხულავა
