"ახდა ჩემი, ჩემი ცოლის და ბავშვების ოცნება,

ცხრა წელი ფულს ვაგროვებდით - მანქანა გვეყოლება.

გამოვდივარ რუსთავიდან, მე ოჯახი მომელის,

ეჩქარებათ, ნახვა უნდათ 18 წლის "ოპელის".

პირველივე შუქნიშანზე რატომ, ღმერთო, რატომ?!

უკნიდან სიჩქარით მირტყამს წლევანდელი "პრადო".

გამახსენდა ჯერ ცოლ-შვილის მომლოდინე თვალები,

საჭმელზე რომ ფულს ვზოგავდით, აღებული ვალები...

მერე უცებ გამახსენდა ერთად ყველა გინება,

გადავალ და ახლა იმას ძალიან ეტკინება!!!

გადმოვდივარ და აქ ვხვდები, მუქარაა ამაო,

ვერც ვიჩხუბე, ვერც ვიყვირე, ვთქვი: "დამლოცე, მამაო!..."