აფხაზები ემსგავსებოდენ ძველ ხალხთ, რომელნიც ძლეულთა და დამორჩილებულთა მონებად და მოახლეებად აიყვანდენ ხოლმე.
აფხაზეთში ითვლებოდენ ხუთნი წოდებანი: პირველს წოდებას ეკუთვნოდენ თავადნი, მეორეს შთამომავლობით
აზნაურნი, მესამეს პირადნი აზნაურნი, მეოთხეს ნახევრად თავისუფალნი გლეხნი, ხოლო მეხუთეს ნამდვილნი გლეხნი მიწის მომქმედნი, რომელთაც ძლიერ მძიმე მუშაობა აწვათ თავზედ. აფხაზები ძალიან სცდილობდენ, რომ მეხუთე წოდება შედგენილი ყოფილიყო არა ნამდვილ აფხაზთაგან, არამედ იმ ტყვეთაგან, რომელნიც წამოესხათ დაცემის დროს სამეგრელოდამ, იმერეთიდამ, გურიიდან.
აი, ამით აიხსნება, თუ რისთვის შეხვდებით გლეხთა წოდებაში გვარსა მეგრულსა, იმერულსა, სვანურსა, გურულსა და სხვათა; მაგალითებრ აბაშიძე, მიქელაძე, ახვლედიანი, დადიშკელიანი, ერისთავი და სხვანი. ამ გვარებს იმერეთს, სვანეთს, გურიას და სამეგრელოში თავადიშვილობისა და აზნაურშვილობის ღირსება აქვთ, ხოლო აფხაზეთში მონობის ხარისხზედ იმყოფებიან.