ჩერქეზები, უეჭველათ, იგივე რასის არიან, რომლისაც არიან ქართველები, ლეკები და ჩაჩნები; მათი არიელების მიჩემება ძნელია. შურისძიება ჩერქეზებში საღმრთო წესათ მიაჩნიათ, სისხლს მარტო სისხლი დაბანს, მათ რომ კითხო. მტრობა ხანდის-ხან დგმიდამ დგმამდე გადადის, მაგრამ ამ შურისძიების დროს სვანებსავით ქვის შენობაში კი არ იმალვიან ჩერქეზები; ისინი გაშლილ ადგილებზე უხვდებიან ერთმანერთს, რადგანაც მარტო მკლავის იმედი აქვთ.