მედავითნეობიდან ამ გზამდე, ძალიან მიკვირს, ძალიან, შეძლებისდაგვარად ვცხოვრობ ღვთის მოსაწონად, მუდამ ღვაწლში ვართქო ნამდვილად ვერ დავიკვეხნი, რადგან ასე არაა, მაგრამ სიბილწე და ა.შ. მძაგს იმ ყველაფრიდან, რა სულიერი მდგომარეობაც მე რწმენამ შემიქმნა. 9რა ჩემი განსასჯელია, მაგრამ რომ გამოვიდა ტელევიზიით და თქვა კურთხევა მაქვს და აღსარებებსაც ვაბარებ ძველებურადო, აი ამან შემაზიზღა ეს მკრეხელი სადია, ხალხს აჯერებს რაღაც არ არსებულში გუჯა, რაც ნამდვილად ვიცი გამორიცხულია, მარხვას რომ ვარღვევ და დიდ ინტერვალებს ვაკეთებ, აღსარების შემდეგ შესაბამისი სანქციებით მე ვისჯები მოძღვრისგან და არ მაზიარებს ხოლლმე და ამა თავის ძუძუებში ქვეყანას ჩააყოფინა ხელი თუ თავი და როგორ დამაჯერებს რომ აღმსარებელი და მაზიარებელია, მეზიზღება!!! სწორედ ამისთანებია, რომ ისედაც ათეისტ თაობას სულ აკარგვინებს წარმოდგენას ეკლესიურ ცხოვრებაზე).