არაფრის, ჩემო კარგო. მე კიდე ეს ნაწარმოები ჩემი ძმის საქციელს მახსენებს ყოველთვის: დაწერა თემა და მიწასთან გაასწორა შუშანიკი:)) თან ეს ყველაფერი ისეთი არგუმენტებით გაამყარა, რომ ვერაფერი უთხრეს:))) ახლაც მეცინება ხოლმე ამის გახსენებაზე:)

:)) ვაიმე, მაგ ნაწარმოებზე ვგიჟდები, მე-9 კლასი განსაკუთრებულად მიყვარდა, უდიდესი ფილოლოგი და მწერალი გვყავდა პედაგოგად "დოდო თოფურია", იმხელა ინერგია და სიყვარული ჩადო გადმოცემის უნარში, მცხვენოდა რომ არ მესწავლა, თან განსაკუთრებით კი ჩვენს მართლმადიდებლურ სარწმუნოებას რომ ეხება, სომეხი მხედართმთავრის მამიკონიანის ცოლმა თუ როგორ გაწირა ქრსისტიანობისთვის თავი, ასევე აბო ტფილელი და სხვანი... ძალიან კარგი მოგონებები გამიღვიძე ნათი :)) მადლობა ამისთვის.