„მთას ვიყავ, მწვერვალზე ვიდეგ, თვალთ წინ მეფინა ქვეყანა, გულზე მესვენა მზე-მთვარე, ვლაპარაკობდი ღმერთთანა. საკეთილდღეო ქვეყნისა მედვა სულად და გულადა: სიცოცხლე, მისთვის სიკვდილი მქონდა მეორე რჯულადა.“( ვაჟა)