ძალიან:)

ლამაზი ლექსია ♥

ახლა გაკოცებდი,

ისე მონატრებით...
ისე მენატრები, სულსაც გაჩუქებდი...
ღამის გათენებას, ერთად მოვასწრებდით...
ოღონდ, მენახე და სულაც, გავჩუმდები...
მე ვარ, შენი სული,
ერთი სხეულიდან...
შენი სიყვარულის უხმო ჰარმონია...
ისევ ამედევნა, სევდა წყეული და
ისევ მენატრება, ჩვენი მაგნოლია...
ისევ მომენატრა,
შენი ნელი სუნთქვა...
შენი მოფერება, კოცნა ვნებიანი...
გახსოვს?
მთელი ღამე, როგორ ჩაიხუთა...
დილა მოგაგებე, მაინც სევდიანი...
მალე გაზაფხული წავა,
მოგონებად...
და მზე გააშიშვლებს, ზაფხულს აჩქარებით...
მე კი, შენი კოცნა ახლაც მაგონდება...
და დღეც, დაღამებას სულ, რომ ვაჩქარებდით...
ისე შემომაცვდა,
ტანზე გაზაფხული...
ახლაც, ყოველ ღამე, ისევ მელანდები...
მე შენ მოგიძღვენი,
ჩემი სიყვარული...
მაინც მიყვარხარ და ისევ მენატრები.

ხოოოოოოოოო:D:D:D:D:D:D:D:D

ხოო არა :D:D:D

ერიჰააააააა დაგეტყო ხოიცი ზაფხულის მზე:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:

იასამანი გაიშალა და ათრობს ბაღებს,
უთვალავი ყვავილი რომ ამშვენებს მინდორს,
ქალბატონი გაზაფხული ისწორებს კალთებს,
ნაზი სიო გააცოცხლებს მოქარგულ ტილოს.
იასამანი გაიშალა თმაში, კალთაში,
მე ამ სინაზის, სურნელების ტრფიალი მიპყრობს,
დამავიწყდება გუშინდელი სიცივის შიში,
გულს გაზაფხული მინათებს და მაისის სითბო.