ამინ...

არს და იყოს

წავედი მეც

ეს ლექსიც გიორგისია


თავჩაღუნული მოვდევდი ფერდობს,
წვიმდა, წვიმაში წვებოდა ბინდი,
თვალებში წყვილი ცრემლი მენთო
და აი ისიც -ნაცნობი ხიდი.

გამოვუტანე მკაცრი ბედს
განაჩენი და ვერ ვწყვეტდი დიდხანს ,
უკან უცნობი მომადგა კაცი,
-მეგობარო, აქ რას დგახარო , მკითხა.

შემოვბრუნდი, დაიწვა ცოდვით
უმალ მიმიხვდა მოსული ფიქრებს,
-ვილაპარაკოთ , ძმობილო, მოდი
გადაიფიქრო სიკვდილი იქნებ.

ვილაპარაკეთ და გულით წრფელით
ვთქვით ყოველივე, რაც უნდა გვეთქვა,
მერე ჩავკიდეთ ერთმანეთს ხელი
და ღმერთო ჩემო, ორივემ ერთად :)

კარგით.... :) )

ცალკე თემა გააკეთე და დადე, ოკ?

ძალიან მომეწონა.. მეც მაქვს რაღაც ამდაგვარი დაწერილი...

კი, ბატონო, ძალიან ნიჭიერი პოეტიო, ოღონდ სასმელი უყვარს უბედურად

შენ ახლა გძინავს, ეხუტება წამწამს წამწამი
და ცაზე მხოლოდ დედისერთა მთვარე ანთია,
მოსაწყენია მარტოდ-მარტო ღამე წანწალი,
ალუბლისფერი შეერევა ვიდრე განთიადს.
ამეკვიატა უცნაური ფიქრი დილიდან,
თითქოს დავდივარ და ცოდვებით მიწას ვამძიმებ,
ვიცი, რომ ჩემი სიყვარული მოწყენილი გაქვს
და ეს ლექსებიც უფრო მეტად ჰგვანან სამძიმრებს.
უნდა წავიდე, ვნახო სადმე ღვინის სარდაფი
და ჩავეტიო ორიოდე ბოთლის ფარგლებში,
შენ ახლა გძინავს, დახურულა ორი სადაფი,
წვანან თვალები ფოსოების სარკოფაგებში.
გინდ დამაბრალონ ლოთობა და უიმედობა,საოცრად თბილი ჟრუანტელი მოაქვს ამ ღვინოს,
აი, ამ ჭიქით სიყვარულის იყოს შენდობა,
ამ ფიალით კი... გულს, ტკივილი მოათმენინოს.
გამომაფხიზლებს ჩამოკრული ცისკრის ზარები,
ნისლში შეცურავს სევდიანი თეთრი მაგიდა,
გახსნი წამწამებს და წყლიანი შენი თვალები,
გამოანათებს დამარხული სარკოფაგიდან.

კარგი პოეტი ყოფილა!! :))))))))))))