ჩემს მოსვლას გაფიცებ ბოლოჯერ..
მიწა რწმენის და ცა ნიშნად,
ხელები,
მკლავები,
თითები
არასდროს, არასდროს გამიშვა.
ჯანდაბას! ღმერთივით ღმერთმა ქნას,
უშენოდ სიგიჟეს მივყავდე,
ვთვრებოდე, ვწვებოდე ქუჩაში,
მიყვარდე!
მიყვარდე!
მიყვარდე!
მაგ შენი თვალების ბრალია,
ამინდებს ჯვარივით რომ ვიტან,
სიკვდილსაც გავბედავ,
ვიცოდე,
საფლა...
გამომიშვით, აღარ მინდა სიკვდილი დრომ შეჭამა ჩემი ჩუმი ტკივილი, გამომიშვით, ნუთუ ღმერთი არა გწამთ, არ მოგბეზრდათ ჩემი ურცხვი კივილი? აღარ მინდა ბუნებასთან ჩივილიც და სიმწრისგან უნებლიედ ვიღიმი, გამომიშვით, დამეხვია მატლები, ვეღარ ვუძლებ, უსათუოდ გავქრები გამომიშვით, მიწა ძალზე მამძიმებს ბალახიც მჭამს, სარეველა, ბარდები პირველად ვგრძნობ სიბნელის მეშინია, გაქცევა მსურს, ...
ო, რა ცოტა ხარ...
ო, რა ცოტა ხარ, შენ, ყველაფერო,
რამაც მე უნდა მომინელო, უნდა გამთელო,
დილავ, დღევ, ღამევ, სიყვარულო, სხვა რა
ვაკეთ რო
ო, რა ცოტა ხარ, რა ბევრი ხარ, შენ, ყველაფერო! ------------------------------------------------------------------
81 წლის ქართველი მწერალი და პოეტი, თიანეთიდან. მისი უჩვ...
" მაშ, დავიჯერო, არ გიჭირს ბიჭო?!
თოვლს
და ფიფქები ხეებს აცვივა...
არ მომერიდო, კარს ვტოვებ ღრიჭოდ,
და როცა გინდა მოდი, სახლში ვარ...
გრძელია ღამე, ბუხარი ბჟუტავს,
ხშირად ვიბერტყავ, მუხლებს ნაცრიანს,
ვუზივარ ვახშამს, არ, ჩადის ლუკმა,
შენზედა ვჯავრობ, თხლად რომ გაცვია...
კარს უკან ძაღლი წკმუტუნებს, ოხრავს,
ვერ ფარავს სახეს წაჭრილი კუდით...
|
|