ვხატავ სიყვარულს, არა მაქვს ფუნჯი. ვლოცავ სიკეთეს, არა მაქვს ღვინო.
ვდგავარ და გიღიმი,
მაგრამ არ მაქვს სურვილი, როდემდე იყოს მეტყველი - მუნჯი,
როდემდე იყოს სიბნელე ჩუმი,
ჩემი გული ცარიელია,
ბუნებაა ჩუმი.
როდის დამთავრდება კოშმარი ჩუმი, როდემდე ერქვას ცხოვრებას -კინო ?
2012, 25 ოქტომბერი, 15:10
დავმარხე დედა და მომეჩვენა,
რომ მასთან ერთად გულიც დავმარხე.
დღე იყო ჩუმი, მაგრამ უჩვევი,
ვეღარ ვხედავდი ნაცნობ სახეებს.
თითქოს დაბნელდა, თითქოს დაეშვა
რაღაც საოცრად უხეში საფარი,
მე მოვდიოდი სასაფლაოდან
ყველაზე უფრო მიუსაფარი.
და არ მესმოდა ხალხის ნუგეშიც,
ვიყავ მჭმუნვარე და უნუგეშო,
დავმარხე დედა და თითქოს სულიც
თან ჩავატანე იმ თბილ უბეში.
ფეხზე ვიდექი,...
2012, 19 სექტემბერი, 11:53
|
|
