დღეს ალბათ არ არსებობს ქალი, რომელიც თავს უფლებას მისცემს, ქუჩაში გაუპარსავი ფეხით გავიდეს, ეს არაჰიგიენურად ითვლება, თუმცა ათეული წლების წინ, როცა მოდაში გაპარსვა შემოვიდა, ჰიგიენაზე არ უფიქრიათ,
მაინც რატომ და როდის შემოვიდა მოდაში ფეხების გაპარსვა?
მეორე მსოფლიო ომის დროს მკვეთრად შემცირდა ნეილონის ჩულქების წარმოება, რადგან მთელი ნეილონის მარაგი პარაშუტების დამზადებას ხმარდებოდა, სპეციალური პუნქტებიც კი გაიხსნა, სადაც პატრიოტი ამერიკელი ქალები ნახმარ ნეილონის ჩულქებს აბარებდნენ მეორადი დამუშავებისთვის.

საქმე მაშია, რომ იმ პერიოდის ქალები ქუჩაში ჩულქის გარეშე გასვლას მიუღებლად მიიჩნევდნენ, სირცხვილადაც კი, არადა სულ უფრო და უფრო დეფიციტი ხდებოდა ჩულქები.
სწორედ ამ დროს მოდაში შემოვიდა ე.წ. თხევადი ჩულქები, სალონები სთავაზობდნენ ფეხების მოხატვას ისე, რომ ვერ გაარჩევდი ფეხი თუ შიშველი იყო, ეს პროცედურა კი მოხატვის წინ უბრალოდ, ფეხების გაპარსვას მოითხოვდა.

მეორე მსოფლიო ომი დამთავრდა და ფეხების მოხატვა ჩულქის ეფექტით მოდიდან გადავიდა, რადგან ბაზარზე ისევ გამოჩნდა ჩულქები, აი, ფეხის გაპარსვა კი მოდად დარჩა.