გია აბესაძე 1956 წელს დაიბადა ზესტაფონში. იგი ექიმი, კარდიოლოგი გახლდათ. 1991 წელს რუსთაველის გამზირზე თავი დაიწვა სამოქალაქო დაპირისპირებისადმი პროტესტის ნიშნად. "თუ საქართველოს გაერთიანებას მსხვერპლი სჭირდება, დე, მე ვიყო იგი, ოღონდ უკანასკნელი."-წერია მის მიერ დანატოვარ ბარათში.

მისი საქციელი ბევრისათვის ამოუცნობია, ზოგი მის ფსიქიკაზეც საუბრობდა. ვფიქრობ, განსახილველი არაა ის, რომ მან თავი სამშობლოს, საქართველოს შესწირა-ცეცხლწაკიდებული აბესაძე ერთსა და იმავეს იმეორებდა-"გაუმარჯოს საქართველოს!"

"ძალიან მტკივა გული, რომ მის მიერ გადადგმული ნაბიჯი არ აღიარეს...მეგონა, მამაჩემს ყველაზე მეტად მე ვუყვარდი, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ საქართველო ჩემზე მეტად ჰყვარებია."-წერდა გია აბესაძის ერთადერთი ქალიშვილი ეკა, რომელსაც ბარათი დაუტოვა სიკვდილის წინ-"შვილო, მაპატიე, გაიზრდები, გამიგებ".

ძველ თბილისში ივერიის ქუჩის პარალელურად მდებარეობს გია აბესაძის სახელობის ქუჩა... საზოგადოების ერთმა ნაწილმა, სამწუხაროდ, საერთოდ არ იცის მისი ვინაობა, ერთი ნაწილი კი ითხოვს მისი ნეშტი ზესტაფონიდან თბილისში გადმოასვენონ და თავისუფლების მოედანს მისი სახელი უწოდონ.

გოჩა ფიფიას დოკუმენტური ფილმი აქვს გადაღებული. მისი აზრით, გია აბესაძემ სამშობლოს შესწირა თავისი სიცოცხლე. მისივე თქმით, ეს ფილმი არ იქნება ბოლო. ისინი ყველანაირად შეეცდებიან, რომ დიდებული ადამიანები უძეგლოდ არ დაიკარგონ.

ფილმის ჩვენების შემდეგ დარბაზში ისმოდა ერთადერთი სიტყვა: "დიდებულია." საინტერესოა, რა არის დიდებული კინო თუ მომხდარი ამბავი...