ბალახის ღეროს მზე შეუყვარდა ...რათქმაუნდა მისგანაც საპასუხო სიყვარულს ელოდა.მზეს კი იმდენი საზრუნავი აქვს დედამიწაზე, რომ სადააქვს დრო პატარა შეუხედავ პატარა ღეროს მიაქციოს ყურადღება...
გარდა ამისა სად მზე და სად ბალახის ღერო...რა მისი წყვილია...
მაგრამ...
ბალახის ღეროს ეს არ ესმოდა.სიყვარულის ძალით ანდებული ჯიუტად მიიწევდა მაღლა მზისკენ....ისე ჯიუტად, რომ მალე ტანაყრილ აკაციად იქცა...
ლამაზი და სასიამოვნო სანახავი აკაცია...თეთრად გადაპენტილი, გამაბრუებელი, დამათრობელი სურნელით რომ იზიდავს ირგვლივ ყველაფერს...
აი რა შეუძლია სიყვარულს, ნამდვილსა და წმინდას....თუნდაც ცალმხრივსაც კი...