სიტყვები არ მყოფნის, რომ წერისას შესავალს თავი მოვუყარო, იმდენად შემძრა გაგონილმა, გაოგნებული ვარ და როგორც არ უნდა წარმომედგინა ხოლმე სხვისი გაჭირვება, ვერასდეს ვიფიქრებდი, რომ ამ ფორმამდეც მივიდოდა. მოკლედ, ახალგაზრდა დედამ, რომელიც სრულ სიდუხჭირეში ცხოვრობს, ორიოდე დღის წინ ფბ–ის ჯგუფში "დედობრივი სიყვარული ქალთა №1" დადო პოსტი, სადაც გულისტკივილით წერდა საკუთარი, 9 თვის ბავშვის გაშვილების შესახებ. საზოგადოების მხრიდან არც შეცოდებას, არც დახმარებას და რა თქმა უნდა, არც კრიტიკას არ დაუგვიანა და დაუშურია. როგორც ირკვევა, ბავშვის დედა მარიამი ქუთაისში ცხოვრობს, მის სოციალურ დმგომარეობაზე კი ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლები ვერ (არ) ზრუნავენ, პოსტი კი ალიას ჟურნალისტმა ნინო ლაბარტყავამ გამოაქვეყნა, რადგან ხელი შეეწყო მისი მდგომარეობის გაუმჯობესებას, რათა დედა–შვილი ერთმანეთს არ დაშორებოდა არც ფიზიკურად( შიმშილით სიკვდილი) და არც მატერიალური პირობების გამო.

პოსტს კი უცვლელად გთავაზობთ და იქნებ გამოიჩინოთ გულისხმიერება და დაეხმაროთ უკიდურეს მდოგომარეობაში მყოფ დედა–შვილს.

"ჩემს სათქმელს ბოლოში დავწერ, მანამდე ჯერ ეს ამბავი წაიკითხეთ.
მარიამი, 25 წლის:
"9 თვის ბავშვი უნდა გავაშვილო... მარტოხელა ვარ, უიმედო და სასოწარკვეთილი. შეიძლება ჩემზე გაჭირვებულებიც არსებობენ, მაგრამ იმედია, სწორად აღიქვამთ ჩემს ამბავს და მთლად ნუ გამასწორებთ მიწასთან... აქამდე ხალხის დახმარებით და დედის პენსიით მოვედით, რომლის ნახევარიც ბანკში მიდის... სად არ ვმუშაობდი მხვეტავად, დამლაგებლად, მუშადაც კი... ხანდახან სული ძლივს მიმქონდა სახლამდე, მაგრამ მიხაროდა, შვილს ერთ ფაფას თუ მაინც ვუყიდდი. რა დამცირება და დაცინვა არ გადამიტანია... გაჭირვებამ კი თავისი ქნა. სახლში ყველაფერი გაყიდული გვაქვს. ბავშვს დედაჩემი იტოვებდა, ძალიან უყვარს, მაგრამ ახლა დედა დანევროზებულია და ხშირად ვკამათობთ. თუ ვეუბნები, რომ ბავშვთან ნუ ყვირი, ისტრესება-მეთქი, გაიბუტება, ბავშვს აღარ ეკარება და ყველაფრის გაკეთება მე მიწევს. ახლა საერთოდ სუსტადაა, ვეღარ დადის. მე თვალების პრობლემა გამირთულდა, რთული მიოპიური ასტიგმატიზმი მაქვს დიდი მინუსით. ლინზები გამოსაცვლელი მაქვს და მზეზე გარეთ ვერ გავდივარ, ამის გამო სამუშაოს ვეღარ ვეძებ და 5 თვეა, სასოწარკვეთილი სახლში ვზივართ. წინ დიდი ზამთარია და არ ვიცი, როგორ გადავიტანთ. დედაჩემს რამე რომ დაემართოს, საერთოდ უპატრონოდ დავრჩები. სოციალური არ გვაქვს, უარი მოგვივიდა. ზედმეტ წუწუნსაც ვერიდებოდი, მეშინოდა ბავშვი არ წაერთმიათ. ერთხელ უკვე შემომთავაზეს, ბავშვი თავშესაფარში დამეტოვებინა, მაგრამ შემეშინდა შვილი არ დამკარგვოდა... ახლა ვფიქრობ, რომ თუ მე და დედა ფეხზე ვერ დავდგებით, კარგი ოჯახი მოვძებნო...
გგონიათ, შვილი არ მიყვარს? სწორედ ამიტომ არ მინდა, გაჭრვებაში და სიცივეში დაიჩაგროს. ავადმყოფი და დატანჯული ჩემი თავი მეზიზღება. არ ვიცი რა ვქნა, ძალიან ცუდად ვარ. თუ ვინმე დაგვიდგება გვერდში და ამისგან მიხსნის, მთელი ცხოვრება მათი მადლიერი ვიქნები. არაა ჩემთვის ადვილი ამ ყველაფრის მოყოლა. ვისაც გაჭირვება არ გამოუცდია, ის ვერ გამიგებს, ამიტომ ძალიან გთხოვთ, მთლად წყალსაც ნუ გამატანთ. უბრალოდ გამოსავალი მაპოვნინეთ..."
მარიამის აღნიშნული ამბავი ერთ–ერთ ჯგუფში დევს, ერთი კონკრეტული ორგანიზაცია ცდილობს მის დახმარებას და მათივე საბანკო რეკვიზიტები აქვთ მითითებული, ფულის ჩასარიცხად... მადლობა მათ ამისთვის...
აღნიშნულ პოსტზე მარიამმა წეღან თავად მომნიშნა, მაშინვე მივწერე პირადში და მისი ამბავის ჩემთან დადებასა და საკონტაქტო ნომერის გამოქვეყნებაზე მისგან თანხმობა მივიღე.
ძალიან ცუდ მდგომარეობაშია ეს გოგო (((( არც ვიცი რა დავწერო...
გოგონა ქუთაისში ცხოვრობს, არ ვიცნობ მას, რომ ზუსტი მისამართი ვიცოდე, თუმცა არც ამის გაგებაა პრობლემა.
ერთი სიტყვით, იქნებ რამე მოვუხერხოთ მარიამს, რომ ასეთი მისთვის უმძიმესი გადაწყვეტილების წინაშე აღარ იდგეს... (((((((
ვისაც დახმარება შეგვიძლია, ეს მარიამის ნომერია 597 55–59–10. ჩემთან ვერ დავდებ საბანკო რეკვიზიტებს ან რამე ასეთს, არც ვიცი თუ აქვს მას რომელიმე ბანკში ანგარიში გახსნილი...
მოკლედ, მეგობრებო, თუ ვინმეს გოგონას დახმარება გინდათ, პირადად შეეხმიანეთ აღნიშნულ ნომერზე. მეც, ჩემის მხრივ, ვეცდები რამენაირად გვერდში დავუდგე
გააზიარეთ ეს, ბევრმა ადამიანმა რომ ნახოს და იქნებ რამე მოვახერხოთ ((((((
პ.ს. – რა ჯანდაბას აკეთებს საერთოდ ქუთაისის ადგილობრივი ხელისუფლება, ესაა კიდევ საინტერესო!!! არაა გამორიცხული, ამ დღეებში ჩავიდე იქ და ერთი–ორი "კარგი" სიტყვა ვუთხრა ზოგიერთებს!!!"– წერს ნინო.