ჩვენმა ცივილიზაციამ პირველი ცნოდნა ელექტრო ენერგიის და ძაბვის შესახებ, XVIII ს-ის II ნახევარში მიიღო. მეცნიერების ამ დარგის ფუძემდებელი იტალიელი ანატომი და ფიზიოლოგი ლუიჯი გალვანი (1737-1798) იყო. მისი შრომებს რედაქტირება, ასევე იტალიელმა ფიზიკოსმა, ალექსანდრო ვოლტამ (1745-1827) გაუკეთა და პრაქტიკულად, სწორედ ის გახდა ელექტრო ბატარეის შემქმნელი.

თავისი ტრიუმფალური მსვლელობა ელექტრო ენერგიამ XIX საუკუნეში დაიწყო. ჩვენს დროში კი, მის გარეშე ცხოვრება, უბრალოდ წარმოუდგენელია. დენზე მუშაობს ყველა ხელსაწყო და ავტომობილის დაქოქვაც შეუძლებელი იქნება, თუ მასში დენის წყარო არ არის.
ყოველივე ამის შემდეგ, უნებლიედ ჩნდება კითხვა – თუ როგორ არსებობდა კაცობრიობა ელექტრო ენერგიის გარეშე?

რაც არ უნდა საკვირველად ჟღერდეს, დღეს არსებობს თეორია იმის შესახებ, რომ ძველ მსოფლიოში, ადამიანები თავისებური ელ. ენერგიით, ელექტრო ლამპებით სარგებლობდნენ. ლამპებს მხოლოდ სახლებში კი არა, ტაძრებში, სამარხებში და იმ შენობებში იყენებდნენ, სადაც მზის შუქი ვერ აღწევდა.

ამ თეორიის წარმოქმნის მიზეზი, გასული საუკუნის 30-იან წლებში, განსაცვიფრებელი არტიფაქტის აღმოჩენა გახდა, რომელმაც ბაღდადის ბატარეის სახელი მიიღო.

ინფორმაცია ამ უჩვეულო აღმოჩენის შესახებ, ავსტრიელმა არქეოლოგმა ვილჰელმ მენინგმა, 1936 წელს გაავრცელა. ზუსტად ცნობილი არ არის, ბაღდადის გარეუბანში, იმ პერიოდში გათხრები მიმდინარეობდა თუ არა. სავარაუდოდ, ეს უძვირფასესი ნივთი მას ვიღაცისგან უნდა მიეღო, რადგან გათხრების წარმოების შემთხვევაში, ბევრ სხვა რამესაც იპოვიდა.

და მაინც, რას წარმოადგენს ბაღდადის ბატარეა?

ეს ღია-ყვითელი ფერის ამფორა არის, რომლის სიმაღლე, სულ რაღაც, 15 სმ-ია. დაახლოებით, 2000–2200 წლის არის. ყელი ფისით აქვს დაფარული, ხოლო მის ცენტრში რიკინი გულის ნაწილი არის გამოშვერილი. როდესაც ყელიდან ფისი მოაცილეს, ჭურჭლის შიგნით სპილენცის ცილინდრი აღმოაჩინეს. მისი დიამეტრი ზუსტად 25 მმ-ი იყო, ხოლო სიგრძე – 9 სმ. სწორედ მასში იყო მოთავსებული რკინის გული და ის ცილინდრის ფსკერს არ ეხებოდა. ჭურჭლის ფსკერი კი მთის ფისით იყო დაფარული და ლითონის კონსტრუქცია ჰაერში იყო გამოკიდებული – ის ყელის ფისზე იყო მიმაგრებული.
დღეს, XXI საუკუნეში, შუქი რომ ქრება, სანთლებს ვანთებთ. მესოპოტამიაში კი, ოთახის გასანათებლად, ძვ. წ. აღრ. II ს-ში ელ. ლამპებს იყენებდნენ.

ძველი მესოპოტამია — მსოფლიოს ერთ-ერთი უძველესი, შუმერული ცივილიზაციის ჩასახვის და განვითარების რეგიონი იყო. ძვ. წ. აღრ. IV ათასწლეულიდან – ძვ. წ. აღრ. 539 წლამდე, ამ ტერიტორიაზე, სხვადასხვა პერიოდში, შუმერების, აკადების, ასურეთის და ბაბილონის სამეფოები იყო.
ძვ. წ. აღრ. 539 წ. 12 ოქტომბერს — მას შემდეგ, რაც სპარსებმა ბაბილონი დაიპყრეს, დასრულდა მესოპოტამიის, როგორც პოლიტიკურად დამოუკიდებელი რეგიონის ისტორია.

რაც შეეხება ბაღდადს, პატარა დასახლება თანამედროვე ერაყის დედაქალაქის ტერიტორიაზე, არქეოლოგების მონაცემებით, ძვ. წ. აღრ. XIX—XVIII სს. უკვე არსებობდა და მისი სახელი, ყველაზე გავრცელებული ვერსიით, შუა მდინარეთში ირანული მმართველობის პერიოდს უკავშირდება. «ბაღდადი» ძველი სპარსული სიტყვებისგან bagh— «ღმერთი» და dād — «ბოძება» წარმოსდგება და «ღვთის საჩუქარს» ან «ღვთისგან ნაბოძებს» ნიშნავს.