"საღამოს სახლში ვბრუნდებოდი მიკროავტობუსით. იქ დედასთან ერთად იჯდა დაახლოებით ხუთი წლის ბიჭუნა, რომელსაც "კაპიუშონი" ჰქონდა წამოფარებული...

ბავშვი დედას მუდმივად ექაჩებოდა თითზე და ეკითხებოდა:

–დედა, მე მეფე ვარ?

დედა უკმაყოფილო სახით გვერდზე იყურებოდა და არ პასუხობდა...

ერთმა სასიამოვნო ქალბატონმა ვეღარ მოითმინა და ბიჭის გამხნევება გადაწყვიტა. ეკითხება:

– და სად მიბრძანდება ასე გვიან ჩვენი ხელმწიფე?

აქ უკვე დედაც შემობრუნდა, მოხადა ქუდი შვილს, სადაც... – თავზე ჩამოცმული, გაჭედილი სქელი ბროლის ლარნაკია, და ამბობს:

– მისი უდიდებულესობა ტრავმატოლოგიაში მიბრძანდება – ქვეშევრდომებს უნდა ვანახოთ!"

(ჩემს შვილიშვილს მუდამ პრინცს ვეძახით, რომ წავიკითხე, ძალიან ვიხალისე... ბავშვები, ეს საოცარი ადამიანები არიან)

იხილეთ ასევე:

1.დედა მწარედ ტირის და შვილის უსიცოცხლო სხეულს იხუტებს. მაგრამ, ყველაზე საინტერესო კადრს მიღმა დარჩა...

2. ეს ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს– როგორ ვასწავლოთ ბავშვს სიბრაზის სწორად გამოხატვა!

3. შეხედეთ, ვინ წევს პატარას გვერდით!