1. ბენზინი იყო წყალზე იაფი, 1ლიტრი ღირდა 0, 14 $

2. ახლადშეუღლებულებს ეძლეოდათ 64000 $ ბინის შესაძენად

3. განათლება და ჯანდაცვა უფასო იყო

4. ოჯახის ყველა წევრს სახელმწიფო უხდიდა დოტაციას 1000 $

5. უმუშევრობის შემწეობა იყო 730 $

6. მან დახურა ნატოს ბაზები

7. ექთნის ხელფასი შეადგენდა 1000 $

8. ყველა ახალშობილს ეძლეოდა 7000 $

9. საკუთარი ბიზნესის დასაწყებად, ერთჯერადი მატერიალური დახმარება იყო 20000 $

10. მსხვილი გადასახადები და მოსაკრებლები აკრძალული იყო

11. მშპ-ერთ სულ მოსახლეზე იყო 14192 $

12. განათლება და სტაჟირება საზღვარგარეთ, იყო სახელმწიფოს ხარჯზე

13. მაღაზიათა ქსელში მრავალშვილიანი ოჯახებისთვის ძირითადი საკვები პროდუქტე-

ბი იყიდებოდა სიმბოლურ ფასად.

14. ვადაგასული პროდუქტის გაყიდვის შემთხვევაში იყო მაღალი ჯარიმები და ასევე

პასუხისგებაში მიცემა.

15. იყო აფთიაქები სადაც უფასოდ შეიძლებოდა წამლის შეძენა

16. წამლის ფალსიფიკაცია ისჯებოდა სიკვდილით

17. ბინის ქირა არ არსებობდა

18. მოსახლეობა არ იხდიდა ელექტროენერგიის გადასახადს

19. სპირტიანი სასმელების მოხმარება და გაყიდვა იყო აკრძალული

20. კრედიტები ბინის ან მანქანის შესაძენად იყო უპროცენტო

21. უძრავი ქონების გადასახადი არ არსებობდა

22. მანქანის შეძენის -50% სახელმწიფო იხდიდა, ხოლო სახალხო მოძრაობის მებრძო-

ლებისთვის - 65%

23. ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ, მან ქვეყნიდან გააძევა საერთაშორისო კორპორა-

ციები

მხოლოდ კადაფის ხელისუფლებაში ყოფნის დროს შეძლეს სამხრეთ ლიბიელმა შავკანი-

ამებმა ადამიანური უფლებების მოპოვება. მისი მართველობის 40 წლის მანძილზე ლი-

ბიის მოსახლეობა გაიზარდა 3-ჯერ. ბავშვთა სიკვდილიანობა შემცირდა 9-ჯერ. სიცოც-

ხლის ხანგრძლივობა ქვეყანაში გაიზარდა 51 წლიდან 74 წლამდე. კადაფმა მიიღო გა-

დაწყვეტილება ლიბია გამოეყვანა მსოფლიო საბანკო სისტემიდან და მისი მაგალითის

აღება სურდა კიდევ 12 არაბულ ქვეყანას.