პროზა The way home 2017, 2 იანვარი, 22:08 სუნთქვა ხანგრძლივი და მძიმე...
და დაღლილი ვარ, და მე ვარ დაღლილი ჩრდილი .
სახლისკენ მივდივარ...
ჩვენ მხოლოდ გავლით ვართ !
ქვემოთ დედამიწაზე პატარა ჩრდილები ვართ, რომლებიც კაცობრიობის დაკარგულ შეგრძნებებს ეძებენ ქვემოთ დედამიწაზე... ქარი ახლა იწყებს აფეთქებას და ეს დასასრულის დასაწყისია იქ ქვემოთ არაფერი დარჩება ! გადავრჩებით? ყველა გზა სახლისკენ მიდის მუქი ღრუბლები იკრიბებიან, ქარიშხალი იწყება და მაინც, ველოდები სინათლის სხივებს, სინათლის სხივებს რომლებიც დაკარგულ შეგრძნებებს დააბრუნებენ მაგრამ... მაგრამ... არასდროს მეორდებიან შეგრძნებები ალბათ ამიტომაც დაიკარგნენ ... სიკვდილი ახლად ჩუმად ეძებს მსხვერპლს ადგენს მის საბოლოო მოგზაურობას, რომ კაცობრიობა წაიყვანოს გადავირჩენთ თავს? მიმოვიფანტეთ... ყველა გზა სახლში მიდის, ჩრდილები თავიანთ სალხს უბრუნდებიან შლიან ფრთებს და მიფრინავენ საწყისი უიმედობაა სულისა მაგრამ დასასრული? ჰო დასასრული დასასრული არის დასასრული. მეტად მძმეა ვიდრე ეს სიტყვა გამოხატავს . ყველა გზა სახლში მიდის მაგრამ ... სად არის სახლი? ნ.ჯაიანი 21 შეფასება არ არის
|