რა ვიცით ისეთ პრაკტიკულ ნივთებზე როგორიცაა შუსის ჭიქა, მხოლოდ ის რომ სასმელისთვის შეიძლება იყოს გამოყენებული და მეტი არაფრისთვის.არადა ძალზედ მელოდიურ და ნაზ ბგერებს გამოსცემენ, ეს მოვლენა დახლოებით ლუი XIV დროს აღმოუჩენიათ.დროთა განმავლობაში იხვეწებოდა ჭიქაზე დაკვრის ხელოვნება, დღეის ევროპაში ძალზედ პოპულარულია.მრავალი თვითნასწავლს და პროფესიონალს შეხვდებით, რომლებიც ხალხს დაკვრის მანერით აჯადოვებენ.პროფესიონაურ დონეზე კი გამოირჩევა "frank lise", მუსიკოს ახალგაზდობიდან ჰქონდა ლვტოლვა შესწავლა მინის ჭიქებზე დაკვრა.ნებისმიერს შეუძლია ეზიაროს ამ ხელოვნეის დარგს, მაგრამ შესწავლა არც თუ ისე ადვილია.მსურველს სურვილი და მოთმინების უნარი უნდა ჰქონდეს, რადგან ერთი არასწორი თითის მოძრაობით შეიძლება სულ სხვა ჟღერადობა გამოიწვიოს.დაკვრისათვის საჭიროა სპეციალური მაგიდა, ჭიქების რაოდენობა კი უნდა იყოს 39 ტი, ჭიქები სიმაღლისდა მიხედვით უნდა მოთავსდეს, უნდა იწყებოდეს არყის და მთავდებოდეს კონიაკის დიდი ჭიქებით.აღსანიშნავია რომ ყოველ ჭიქაში წყლის გარკვეული რაოდენობა უნდა ესხას, არ უნდა აღემატებოდეს ჭიქის ნახევარს, ხოლო ზოგ ჭიქაში ძალზედ მინიმალურადაც უნდა იყოს, რათა ჭიქამ ის ჟღერადობა მოგვცეს რომელსაც უნდა გამოსცემდეს.პროფესიონალის ხელში საკმოდ მოხიბლული დარჩებით და გაიფიქრებთ თუ რაშესძლებია ჩვეულებრივ შუშის ჭიქებს.
დიდი მოწონებით სარგებლობს ბაჰის "toccata and fugue".აგრეთვე "ჩაიკოვსკი"