Coldplay — ინგლისური როკ-ჯგუფი ლონდონიდან. ჩამოყალიბდა 1998 წელს.
მსოფლიო
აღიარებას
მიაღწია
2000 წელს
გამოშვებული
სინგლით
„Yellow“, რასაც
მოჰყვა
სადებიუტო
ალბომი,
Parachutes. ჯგუფის წევრები არიან: ვოკალისტი კრის მარტინი, გიტარისტი ჯონი ბაკლენდი, ბასისტი გაი ბერიმენი და დრამერი უილ ჩემპიონი. დღემდე Coldplay-ს 30 მილიონამდე
ალბომი
აქვს
გაყიდული.
Coldplay-ს ადრეულ
ნამუშევრებს
ხშირად
ადარებდნენ
ჯეფ
ბაკლის
და
რედიოჰედის
შემოქმედებას.
პარალელებს
ავლებდნენ
U2-სთანაც.
ალბომის,
Parachutes, გამოსვლის შემდეგ კოლდპლეიმ სხვა წყაროებიდანაც მოიზიდა გავლენა.
აღსანიშნავია,
ეკო
და
ბენიმენის
და
ჯორჯ
ჰარისონის
გავლენა
ალბომზე
A Rush of Blood to the Head (2002) და ჯონი კეშის და კრაფტვერკის გავლენა ალბომზე X&Y (2005).
Coldplay აქტიურად
უჭერს
მხარს
სხვადასხვა
სოციალურ
და
პოლიტიკურ
მოძრაობებს,
მათ
შორის,
ოქსფამის
Make Trade Fair კამპანიასა და საერთაშორისო ამნისტიას. ჯგუფი
ეწევა
საქველმოქმედო
საქმიანობასაც.
ჯგუფის წევრები ერთმანეთს 1996 წელს რამსეი ჰოლში შეხვდნენ, რომელიც ლონდონის უნივერსიტეტის კოლეჯის სასტუმრო
დარბაზია.
კრის მარტინი
და
ჯონი
ბაკლენდი
ჯგუფის
პირველი
წევრები
იყვნენ
და
ერთმანეთს
საორიენტაციო
კვირის
განმავლობაში
ხვდებოდნენ.
წლის
დანარჩენი
დროის
მანძილზე
ისინი
ჯგუფს
გეგმავდნენ,
და
ენსინკით
შთაგონებულ
ბოი-ბენდ
„The Pectorals“-ში აღმოჩნდნენ. საბოლოოდ გაი ბერიმენიც, მათი თანაკურსელი, შეუერთდა ჯგუფს
მიუხედავად
მათ
მიერ
არჩეული
მუსიკალური
მიმდინარეობისას.
1997 წლისთვის,
Coldplay პატარა
საკლუბო
სიმღერებს
ასრულებდა
ლონდონის
კემდენის
პრომოუტერების
წინაშე.
ამ
დროისათვის
ჯგუფმა
მათ
ძველ,
ბოი-ბენდურ
იმიჯზე
უარი
განაცხადა
და
სახელად
Starfish დაირქვა.
ასევე,
მარტინი
თავის
სკოლის
მეგობარს
ფილ
ჰარვის
დაუკავშირდა,
რომელიც
ოქსფორდში
კლასიკას
სწავლობდა
და
ჯგუფის
მენეჯერობა
შესთავაზა.
ჰარვი
ჯგუფის
მენეჯერად
მეორე
ალბომის,
A Rush of Blood to the Head გამოსვლამდე დარჩა.
საბოლოოდ, 1998 წელს, ჯგუფის შემადგენლობა უილ ჩემპიონმა
შეავსო.
მრავალმხრივი
ნიჭით
დაჯილდოებული
უილი
ბავშვობიდან
უკრავდა
პიანინოზე,
გიტარასა
და
ბას-გიტარაზე,
და
ტუჩის
გარმონზე.
მან
სწრაფად
ისწავლა
დასარტყამ
ინსტრუმენტზე
დაკვრა,
თუმცა
ამის
არანაირი
გამოცდილება
არ
ჰქონია.
ამის
შემდეგ
ტიმ
რაის-ოქსლიმ,
ჯგუფის
წევრების
საერთო
მეგობარმა,
ნება
დართო
მათ
სახელი
„Coldplay“ გამოეყენებინათ. მან გადაიფიქრა ამ სახელის თავის ბენდისთვის დარქმევა, რადგან ის ზედმეტად დეპრესიული ეჩვენებოდა. რაის-ოქსლის ჯგუფში ელექტრონულ კლავიშზე დაკვრა შესთავაზეს, მაგრამ მან უარი განაცხადა რადგან ის უკვე კინში იყო დაკავებული.
1998 წლის მაისში
ჯგუფმა
გამოუშვა
Safety EP-ს
500 ასლი.
დისკების
უმრავლესობა
ხმის
ჩამწერ
სტუდიებსა
და
მეგობრებს
დაურიგეს.
პუბლიკისთვის
მხოლოდ
50 ცალი
კოპია
იყო
ხელმისაწვდომი.
დეკემბერში
Coldplay პატარა,
დამოუკიდებელ
ხმის
ჩამწერ
სტუდიაში
Fierce Panda მივიდა. ამ ლეიბლის პირველი რელიზი იყო 3 ტრეკიანი Brothers & Sisters EP, რომელიც სწრაფად,
4 დღეში
იქნა
ჩაწერილი
1999 წლის
თებერვალში.
აპრილში
გამოშვებული
EP 2500 ასლამდე
იყო
შეზღუდული.
ჯგუფის
მიმართ
ინტერესი
ნელ-ნელა იზრდებოდა
დიდ
ბრიტანეთში,
რასაც
სტივ
ლამაკი
და
Radio 1-ი
უწყობდნენ
ხელს,
ეთერში
მათი
სიმღერების
ხშირი
გაშვებით.
1999 წლის გაზაფხულზე, საბოლოო გამოცდების დასრულების შემდეგ ჯგუფმა ლეიბლ Parlophone- თან ხელი მოაწერა
კონტრაქტს
5 ალბომის
გამოშვების
შესახებ.
მას
შემდეგ
რაც
ჯგუფის
წევრებმა
პირველი
განაცხადი
გააკეთეს
გლესტონბერის
ფესტივალზე,
სტუდიაში
EP-ს
The Blue Room ჩაწერას შეუდგნენ. EP-ს 5000 ასლი პუბლიკისთვის ხელმისაწვდომი ოქტომბერში
გახდა,
ხოლო
სინგლმა
„Bigger Stronger“, რომელიც Radio 1-ზე ტრიალებდა, ჯგუფის დამკვიდრებაში მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა.
თუმცა,
ჩაწერითი
სესიები
The Blue Room-ისთვის ცვალებადი და მოულოდნელობებით სავსე იყო. მარტინმა
ჩემპიონი
ჯგუფიდანაც
კი
გააგდო,
მაგრამ
მალევე
ის
მისივე
დიდი
თხოვნის
შემდეგ
უკან
დაბრუნდა.
მარტინი
დანაშაულის
გრძნობის
გამო
სასმელს
მიეძალა.
საბოლოოდ,
ჯგუფის
წევრებმა
აზრთა
სხვადასხვაობები
შეაჯერეს
და
რამდენიმე
წესზე
შეთანხმდნენ,
რათა
ჯგუფი
სრული
და
დაუნაწევრებელი
შეენარჩუნებინათ.
პირველ
რიგში
ისინი
თანასწორობაზე
შეთანხმდნენ:
ჯგუფში
დემოკრატია
იყო,
ანუ
მოგება
თანაბრად
ნაწილდებოდა
წევრებს
შორის,
რისი
მაგალითიც
იყო
U2, A-Ha და
R.E.M.. მეორე,
ისინი
შეთანხმდნენ
რომ
ნებისმიერი,
ვინც
მძიმე
ნარკოტიებს
მიეძალებოდა,
ჯგუფიდან
წავიდოდა.
მიუხედავად
Coldplay-ს
დიდი
მსოფლიო
პოპულარობისა,
ჯგუფი
საკუთარ
მუსიკას
მედიაში
გამოყენებისგან
იცავდა
და
უარს
ამბობდა
პროდუქტების
რეკლამირებისთვის
გამოეყენებაზე.
წარსულში
Coldplay-მ
უარი
თქვა
გეტორეიდისგან,
დიეტური
კოკა-კოლასგან
და
გეპისგან
შემოთავაზებულ
მრავალმილიონიან
კონტრაქტებზე,
რომელთაც
მათი
სიმღერების
„Yellow“, „Trouble“ და „Don’t Panic“ გამოყენება სურდათ საკუთარი პროდუქციის რეკლამირებისთვის. მარტინის აზრით,
„ჩვენ
ვერ
ვიცხოვრებთ
ჩვენს
თავთან
მართლებად,
თუ
ჩვენი
სიმღერების
მნიშვნელობას
და
აზრს
ასე
ფულზე
გავყიდით.“
Coldplay-ს წევრები
საერთაშორისო
ამნისტიას
მხარდამჭერები
არიან;
ფრონტმენი
კრის
მარტინი
კი
ასევე
„სამართლიანი
ვაჭრობის“
დიდი
ქომაგი
იყო
და
ამის
გამო
მხარს
უჭერდა
ოქსფამის
Make Trade Fair კამპანიას მის დასრულებამდე 2005 წელს live 8-ის კონცერტის
შემდეგ
(რომელშიც
ჯგუფიც
იღებდა
მონაწილეობას).
Coldplay ასევე
გამოვიდა
დიდი
რვიანის
სამიტზე
გლენიგლში.
მარტინი
ასევე
ატარებს
Make Trade Fair-ის მაჯის საბნევს, მათ შორის ბენდის კონცერტებზეც.
მარტინი
წინააღმდეგი
იყო
2003 წელს
ერაყში
შეჭრაზე
და
2004 წლის
არჩევნებზე
დემოკრატების
კანდიდატს
ჯონ
კერის
უჭერდა
მხარს(მიუხედავად
იმისა,
რომ
ის
ამერიკის
მოქალაქე
არაა).
ჯგუფი
ადრეულ
წლებში
მედიაში
სახელგანთქმული
იყო
თავის
მტკიცებით,
რომ
მოგების
10%-ს
ქველმოქმედებისთვის
გაიღებდა.
ბასისტი
გაი
ბერიმენი
ამბობს,
„შეგიძლია
ხალხს
შენი
მოსაზრებები
გააცნო.
ეს
ჩვენთვის
დიდი
დანახარჯი
არაა,
მაგრამ
თუკი
ამით
ვინმეს
დავეხმარებით,
მაშინ
ჩვენ
მზად
ვართ
ეს
გავაკეთოთ“.
შექმნა
და
ადრეული
წლები
(1996—1999)
ჯგუფის წევრები ერთმანეთს 1996 წელს რამსეი ჰოლში შეხვდნენ, რომელიც ლონდონის უნივერსიტეტის კოლეჯის სასტუმრო
დარბაზია.
კრის მარტინი და ჯონი ბაკლენდი ჯგუფის პირველი წევრები იყვნენ და ერთმანეთს საორიენტაციო კვირის განმავლობაში
ხვდებოდნენ.
წლის
დანარჩენი
დროის
მანძილზე
ისინი
ჯგუფს
გეგმავდნენ,
და
ენსინკით
შთაგონებულ
ბოი-ბენდ
„The Pectorals“-ში აღმოჩნდნენ. საბოლოოდ გაი ბერიმენიც, მათი თანაკურსელი, შეუერთდა ჯგუფს
მიუხედავად
მათ
მიერ
არჩეული
მუსიკალური
მიმდინარეობისას.
1997 წლისთვის,
Coldplay პატარა
საკლუბო
სიმღერებს
ასრულებდა
ლონდონის
კემდენის
პრომოუტერების
წინაშე.
ამ
დროისათვის
ჯგუფმა
მათ
ძველ,
ბოი-ბენდურ
იმიჯზე
უარი
განაცხადა
და
სახელად
Starfish დაირქვა.
ასევე,
მარტინი
თავის
სკოლის
მეგობარს
ფილ
ჰარვის
დაუკავშირდა,
რომელიც
ოქსფორდში
კლასიკას
სწავლობდა
და
ჯგუფის
მენეჯერობა
შესთავაზა.
ჰარვი
ჯგუფის
მენეჯერად
მეორე
ალბომის,
A Rush of Blood to the Head გამოსვლამდე დარჩა.
საბოლოოდ, 1998 წელს, ჯგუფის შემადგენლობა უილ ჩემპიონმა
შეავსო.
მრავალმხრივი
ნიჭით
დაჯილდოებული
უილი
ბავშვობიდან
უკრავდა
პიანინოზე,
გიტარასა
და
ბას-გიტარაზე,
და
ტუჩის
გარმონზე.
მან
სწრაფად
ისწავლა
დასარტყამ
ინსტრუმენტზე
დაკვრა,
თუმცა
ამის
არანაირი
გამოცდილება
არ
ჰქონია.
ამის
შემდეგ
ტიმ
რაის-ოქსლიმ,
ჯგუფის
წევრების
საერთო
მეგობარმა,
ნება
დართო
მათ
სახელი
„Coldplay“ გამოეყენებინათ. მან გადაიფიქრა ამ სახელის თავის ბენდისთვის დარქმევა, რადგან ის ზედმეტად დეპრესიული ეჩვენებოდა. რაის-ოქსლის ჯგუფში ელექტრონულ კლავიშზე დაკვრა შესთავაზეს, მაგრამ მან უარი განაცხადა რადგან ის უკვე კინში იყო დაკავებული.
1998 წლის მაისში
ჯგუფმა
გამოუშვა
Safety EP-ს
500 ასლი.
დისკების
უმრავლესობა
ხმის
ჩამწერ
სტუდიებსა
და
მეგობრებს
დაურიგეს.
პუბლიკისთვის
მხოლოდ
50 ცალი
კოპია
იყო
ხელმისაწვდომი.
დეკემბერში
Coldplay პატარა,
დამოუკიდებელ
ხმის
ჩამწერ
სტუდიაში
Fierce Panda მივიდა. ამ ლეიბლის პირველი რელიზი იყო 3 ტრეკიანი Brothers & Sisters EP, რომელიც სწრაფად,
4 დღეში
იქნა
ჩაწერილი
1999 წლის
თებერვალში.
აპრილში
გამოშვებული
EP 2500 ასლამდე
იყო
შეზღუდული.
ჯგუფის
მიმართ
ინტერესი
ნელ-ნელა იზრდებოდა
დიდ
ბრიტანეთში,
რასაც
სტივ
ლამაკი
და
Radio 1-ი
უწყობდნენ
ხელს,
ეთერში
მათი
სიმღერების
ხშირი
გაშვებით.
1999 წლის გაზაფხულზე,
საბოლოო
გამოცდების
დასრულების
შემდეგ
ჯგუფმა
ლეიბლ
Parlophone- თან ხელი მოაწერა კონტრაქტს 5 ალბომის გამოშვების შესახებ. მას შემდეგ რაც ჯგუფის წევრებმა პირველი განაცხადი გააკეთეს გლესტონბერის ფესტივალზე, სტუდიაში
EP-ს
The Blue Room ჩაწერას შეუდგნენ. EP-ს 5000 ასლი პუბლიკისთვის ხელმისაწვდომი ოქტომბერში
გახდა,
ხოლო
სინგლმა
„Bigger Stronger“, რომელიც Radio 1-ზე ტრიალებდა, ჯგუფის დამკვიდრებაში მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა.
თუმცა, ჩაწერითი სესიები The Blue Room-ისთვის ცვალებადი და მოულოდნელობებით სავსე იყო. მარტინმა
ჩემპიონი
ჯგუფიდანაც
კი
გააგდო,
მაგრამ
მალევე
ის
მისივე
დიდი
თხოვნის
შემდეგ
უკან
დაბრუნდა.
მარტინი
დანაშაულის
გრძნობის
გამო
სასმელს
მიეძალა.
საბოლოოდ,
ჯგუფის
წევრებმა
აზრთა
სხვადასხვაობები
შეაჯერეს
და
რამდენიმე
წესზე
შეთანხმდნენ,
რათა
ჯგუფი
სრული
და
დაუნაწევრებელი
შეენარჩუნებინათ.
პირველ
რიგში
ისინი
თანასწორობაზე
შეთანხმდნენ:
ჯგუფში
დემოკრატია
იყო,
ანუ
მოგება
თანაბრად
ნაწილდებოდა
წევრებს
შორის,
რისი
მაგალითიც
იყო
U2, A-Ha და
R.E.M.. მეორე,
ისინი
შეთანხმდნენ
რომ
ნებისმიერი,
ვინც
მძიმე
ნარკოტიებს
მიეძალებოდა,
ჯგუფიდან
წავიდოდა.
