ცურვა ადრეული დროიდანაც უყვარდათ, მაგრამ როგორ აკეთებდნენ ისინი ამას? მაგალითად ძველი რომის ფრესკებზე, მცურავები არიან შიშვლები, ქალებიც და კაცებიც. დროთა განმავლობაში "ცივილიზაცია"-მ განაპირობა "დრეს კოდები"-ს შემოღება როგორც გარეთ ჩაცმაზე ასევე წყალში ჩასვლის დროსაც.

1737 წელს იყო მოთხოვნა რომ ვინც კი 10 წელზე უფროსია, წყალში საბანაოდ, სულ ერთი იყო ეს აუზი იქნებოდა, ზღვა თუ უბრალოდ აბანო, უნდა ჩაეცვათ სამოსი რომელიც მთლიანად დაუფარავდათ სხეულს.

მოგვიანებით ტობიას სმოლეტი თავის ერთ ერთ ნაწარმოებში ქალის საცურაო კოსტუმს შემდეგნაირად აღწერს " ქალებს აცვიათ ყავისფერი ქურთუკები და ქვედაბოლოები რომლებიც დასველების შემდეგ წითლდება. ეს არც თუ ისე კარგი სანახავია."

ცოტა მოგვიანებით კი საცურაო კოსტუმს ასეთი აღწერა აქვს : " კაბა შეკერილი იყო თეთრი ფრანგული ბატისტით, ან ღია ვარდისფერი. გრძელი მკლავებით, და ამავე ფერის ფეხსაცელი"

ასეთი დახურული ჩაცმა საჭირო იყო რათა კანზე არ შეხებოდათ მზის სხივები. არცეღრთ ქალს არ უნდოდა ნამზეურის მიღება, ეს იკრძალებოდა კანონით. 1907 წელს დაირღვა ეს "დრეს კოდი", საცურაო კოსტუმი გამოიყურებოდა შემდეგნაირად.

1910 წელს -დიდი გადრასახვა, ქალები უკვე არ ატარებდნენ საცურაო კოსტუმებს რომელიც მათ ხელებს ან ფეხებს დაუფარადათ. ქალები უკვე სიამოვნებისთვის და გართობისთვის ცურავდნენ. 1946 წელს უკვე გამოჩნდა "ბიკინი" .

იმ დროისთვის არავინ ივარაუდებდა რა პოპულარობით ისარგებლებდა ის დღევანდელობაშიც კი.

დღეს ისეთი საცურაო კოსტუმებია რომ თითოეულ ქალს შეუძლია თავისთვის სასურველი ფორმის და სტილის ჩაიცვას.