როგორც თქვენთვის ცნობილია, გუშინ, 4 აპრილის საღამოს ვარკეთილის მეტროსთან ჩატარებული სპეცოპერაციის დროს მძიმედ დაიჭრა პოლიციელი 28 წლის ბექა მარგიშვილი..სამწუხაროდ, მიღებული ჭრილობები სიცოცხლესთან შეუთავსებელი აღმოჩნდა და ახალგაზრდა კაცი ოთხსაათიანი ოპერაციის შემდეგ გარდაიცვალა. დღეს, როცა მთელი საქართველო ბზობას ზეიმობს, ბექას სახლში ენით აუწერელი ტრაგედია ტრიალებს. ძნელია იმაზე ფიქრი, რომ ახალგაზრდა კაცი, რომლის სამსახურეობრივი მოვალეობა ჩვენი სიცოცხლის დაცვაა, თვითონ აღმოჩნდა დამნაშავის სამიზნე. საშინელებაა იმის გაფიქრებაც კი, თუ რას განიცდიან ახლა დაღუპული პოლიციელის მშობლები, ახლობლები და მეგობრები.

როგორც ბექა მარგიშვილის ფეისბუქის გვერდიდან ირკვევა, ის საოცრად რომანტიკული და ნიჭიერი ახალგაზრდა ყოფილა და საკმაოდ ლამაზ და საინტერესო ლექსებს წერდა.. აი მისი პოეზიიდან ორიოდე ლექსი:

"დავიკარგები, წავალ და წავალ… ნეტავ იცოდე, რარიგ ვეწამე…
თუ მეტყვი, კარგო, დღეს რისთვის დავალ, ხვალაც ვიცოცხლებ წუთის მესამედს.
ნუ მეტყვი ნუგეშს, მაინც არ მჯერა ადამის მოდგმის ფერისცვალების.
გაზაფხულს ველი, ჩემო, ამჯერად, რომ დავიბადო გარდაცვალებით!
არც ისე ცუდად, არც ისე კარგად, არც ისე ძლიერ ხმაურობს სისხლი.
მე საიდუმლოდ გაგიმხელ ამბავს, როს მთაწმინდაზე დაწვება ნისლი.
როს მშობიარე ხეების ტანში დაიბერება ვნება აპრილის,
დაიყვავილებს…და მერე ქარში, ხარჭა ქალივით, ბაღებს დაივლის.
როს მომღიმარი მზეები ციდან, გადმოაფრქვევენ ფერებს სიცოცხლის
და ამოხეთქავს დედამიწიდან მწვანე სიმბოლო მარადისობის!
გაზაფხულისთვის მეცოცხლა მსურდა… და ახლაც მოვალ, მოვალ წვალებით.
მე ნარიყალას გავცქერი მუდამ, ძველი მეტეხის ვგმინავ ზარებით!"

"გადამირჩინე სული, ძვირფასო, გადამირჩინე,
რომ გაზაფხულის ცაზე შევისხა ნარ~ნარი ფრთები.
ჩემი ბორკილი დედამიწაა, ვერ შევეჩვიე!
გადამირჩინე სული, ძვირფასო, და გავფრინდები…
ო, ფრთები, ფრთები…მხოლოდ ეს მინდა, მერე კი ვნახოთ…
აღარ დავეძებ იასამნებში მიმქრალ ოცნებას.
მიწის და ზეცის გასაყართან დროებით ვსახლობ,
რომ შევეგებო მარადისობის გასხივოსნებას!"

ეს ბექას მიერ ფეისბუქზე გამოქვეყნებული ბოლო ლექსია, 19 მარტით დათარიღებული:

"ნუ იგვიანებთ, მეგობრებო, გათენდა“AVE“
მე ერთი გროშიც არ მაბადია ბოლო იმედად,
ო, არ იდარდოთ, დაგიბრუნებთ დახარჯულს ხვალვე,
ვერ ხედავთ, დარდი როგორ მოსჩქეფს მღვრიე დინებად?!.
ნუ გეღიმებათ, მეგობრებო, მე ლოთი არ ვარ!..
მინდა, რომ მზერა ცივი დილის ვნებით გავათბო.
ერთიც დამისხით ამ ფიალაში და მერე წავალ…
ერთიც დამისხით და მერე წავალ უმისამართოდ.
ჩემი ტკივილი და ჩემი ურვა არის ნამდვილი.
მე მიყვარს ღმერთი და სამშვიდობოს გასული ფიქრი…
ხანდახან რთული და ხანდახან ალბათ ადვილი
ეს აღმაფრენა….ჩემი გრძნობები ზეცისკენ მიქრის.
ნუ იგვიანებთ მეგობრებო, გათენდა, AVE."

ღმერთმა დაგიმკვიდროს ზეციური სასუფეველი, ლამაზო ქართველო ვაჟკაცო!!! იმედია შენს მკვლელს სათანადო სასჯელს მიუზღავენ.