სოციალიზაცია მოიცავს რიგ პროცესებს, რომელთა მეშვეობითაც საზოგადოების წევრი აღიჭურვება იმ ცოდნით, უნარებით, ჩვევებით, რაც საზოგადოებაში ცხოვრებას სჭირდება.ყოველი საზოგადოების სოციალიზაციის პრაქტიკამ სულ მცირე ორი ამოცანა უნდა შეასრულოს:1)უზრუნველყოს ადამიანის ფიზიკური გადარჩენა და მომდევნო თაობის დაბადება;2)იზრუნოს რომ ადამიანმა გაიგოს, გაიაზროს და გაიზიაროს საზოგადოების მიერ შემუშავებული ნორმებისა და როლების სისტემა და ამ სისტემას შეუსაბამოს თავის ქცევა.

ადამიანებს თითქმის არ აქვთ ქცევის თანშობილ

წარმატებული სოციალიზაციის მაგალითია სკოლის თანატოლთა ჯგუფი.ის ბავშვები, რომელთაც მოიპოვეს ავტორიტეტი, ადგენენ ქცევის ნორმებს, ყველა დანარჩენი კი იქცევა ამ ნორმების შესაბამისად.ი მოდელები, მაგრამ მათ რთული ჩვევების ათვისების უნარი ყველა ცოცხალ არსებაზე მეტად ახასიათებთ.კულტურული ღირებულებები-დაწყებული კანონებიდან კარგი ტონის დაუწერელი წესებით დამთავრებული-ადამიანის ქცევებსა და მისწრაფებებს არეგულირებენ.

სოციალიზაცია მხოლოდ თანატოლთა გავლენით არ ხორციელდება.ჩვენ ვსწავლობთ ჩვენი მშობლებისგან, უფროსებისგან, მასწავლებლებისგან...მათი გავლენით ჩვენში ყალიბდება ის ინტელექტუალური, სოციალური და ფიზიკური უნარ–ჩვევები, რომლებიც ჩვენი სოციალური როლების შესასრულებლად არის აუცილებელი.გარკვეული ზომით ისინიც სწავლობენ ჩვენგან, რამეთუ სოციალიზაცია არ არის ცალმხრივი პროცესი.ინდივიდები ეძებენ საზოგადოებასთან კომპრომისს.არიან ისეთი ადამიანებიც, რომლებიც დადგენილ ქცევის ნიმუშებს არ ემორჩიელებიან.მაგალითაც, თუ ვიმსჯელებთ ისევ მოსწავლეებიდან გამომდინარე, ზოგიერთი მოსწავლის ქცევა განსხვავდება ყველაზე ავტორიტეტული მოსწავლის მიერ დაწესებული ქცევის ნიმუშებისგან.ისინი უარზე არიან მიუხედავად მცდელობისა სხვების მიერ თუ დაცინვიცა შეცვალონ თავიანთი ქცევა, თუმცა ზოგჯერ შესაძლოა ასეთი პროცესი საპირისპირო მიმართულებითაც კი შევცვალოთ.

სოციალიზაცია განსაკუთრებულად მძლავრი ძალაა.სოციალიზაციის შესახებ არსებობს მრავალი თეორია თუ მიდგომა.

ავტორი:სოფიო კაციტაძე