x
image
მეამეა
Mediator image
Mediator image
მიმართვა ჟვანიას კლინიკის დირექციას- "ყველამ წაიკითხეთ აუცილებლად"
თურმე, ამ ჩვენს, ისედაც უკუღმართ ქვეყანაში რა არ ხდება. არცერთი თქვენგანისთვის ახალი არ იქნება ექიმების უვიცობა და უპასუხისმგებლობა ავადმყოფი პაციენტების მიმართ, თუმცა შემზარავი ამბავი, რომელსაც ეხლანდელი სტატიის წყალობით გამცნობთ, ნამდვილად გაგიფუჭებთ განწყობას და საუბედუროდ რამდენს გაგახსენებთ მივიწყებულ იარას.



image


ვავრცელებ გიორგი კეთილაძის წერილს (მიმართვას)


მე, გიორგი კეთილაძე, პატარა ნიკოლოზის მამა მოგმართავთ ყველა მშობელს !!! თუ თქვენი პატარის ბედი გაღელვებთ, მოერიდეთ თსსუ გივი ჟვანიას სახელობის პედიატრიის აკადემიურ კლინიკაში, რეანიმაციის განყოფილებაში ბავშვების მოთავსებას, სადაც პატარების ჯანმრთელობის მდგომარეობა უფრო მძიმდება და შესაძლოა, ყველაფერი ფატალურადაც დამთავრდეს. ამ განყოფილებაში პერსონალის დიდ ნაწილს საერთოდ არ ანაღვლებს თქვენი პატარების ბედი. განსაკუთრებით მინდა ავღნიშნო “ექიმი'' დოდო გველესიანი და დღის ექთანი ლამარა მინაძე.



დიდი ეჭვი მაქვს, რომ სადაზღვეო კომპანიებიდან ფულის გამოძალვის მიზნით ბავშვების ჯანმრთელობის მდგომარეობა ხელოვნურად მძიმდება: არასაჭიროებისამებრ აერთებენ მართვითი სუნთქვის აპარატზე, რითაც აუარესებენ ბავშვების მდგომარეობას.
ჩემი პატარა ნიკუშა კლინიკაში მიყვანისთანავე მოათავსეს კრიტიკულ განყოფილებაში (რეანიმაციაში). დაუდგინდა მარჯვენა ფილტვის ანთება. მკურნალ ექიმს, დოდო გველესიანს ავუხსენი, რომ ბავშვი იყო ძალიან მგრძნობიარე, ვერ სძლებდა უდედოდ და ვთხოვე, მიეცათ დედისთვის მისი ხშირი ნახვის საშუალება. ეს თხოვნა განპირობებული იყო არა იმით, რომ როგორც ზოგადად ყველა მშობელს, გვინდოდა ჩვენს შვილთან ყოფნა, არამედ იმით, რომ ვიცოდით, უჩვენოდ ყოფნის შემთხვევაში ბავშვი ფსიქოლოგიურ სტრესს მიიღებდა და ბრძოლისუნარიანობას დაკარგავდა. ამის მაგალითი ადრე უკვე გვქონდა.


ექიმი დაგვპირდა, რომ დედას მისცემდა საშუალებას, ხშირად მოენახულებინა ნიკუშა. დაპირება დაპირებად დარჩა: 24 საათის განმავლობაში უფლება გვქონდა მხოლოდ 2 – 3 წუთით გვენახა ბავშვი. ამის გარდა, შვილის მდგომარეობის გასაგებად შეგვეძლო კიდევ მხოლოდ ერთხელ ამ 24 საათში დავლაპარაკებოდით ექიმს. როდესაც ვთხოვეთ, ტელეფონის ნომერი მაინც მოეცა, რათა პერიოდულად ნიკუშას ჯანმრთელობის მდგომარეობა გაგვეგო – მან გვითხრა, რომ არ ჰქონდა ამის უფლება ( !!! ) იმ დროსაც, როდესაც შეგვეძლო ექიმს გავსაუბრებოდით – იგი ძალიან ზოგადი ფრაზებით: ბავშვი სტაბილურადაა, – ცდილობდა თავიდან მოვეცილებინეთ. ასე ხდებოდა ყველა სხვა პაციენტების მშობლებთანაც ...
ბავშვის საავადმყოფოში მოთავსებიდან მეორე დღეს, როდესაც შევძელით მისი მონახულება, ნიკუშა ტიროდა და წრიალებდა. იმის გამო რომ ამ წრიალში ბავშვს კათეტერი არ მოეძრო, – იგი იყო დაბმულ მდგომარეობაში. როგორც კი იგრძნო დედის გვერდით დგომა, – ნიკუშა დამშვიდდა და დედას გაუცინა ექთანმა აღნიშნა, რომ მთელი ღამის განმავლობაში ბავშვს ვერ აწყნარებდნენ და თუ ასე მოქმედებდა დედის დანახვა, ხომ არ სჯობდა მისი პალატაში დედასთან ერთად მოთავსება. დედამისის შემდეგ მეც ვინახულე 1 – 2 წუთით ნიკუშა, – ისევ წრიალებდა და ტიროდა.


საღამოს ექიმი დოდო გველესიანი გამოდის ჩვენთან სალაპარაკოდ და გვიხსნის, რომ ბავშვი აპარატზე უნდა შეაერთონ. დედის შეკამათების შემდეგ გვითხრა, რომ სხვანაირად ვერ უმკურნალებდა (აპარატზე შეერთების შემთხვევაში ბავშვებს ფსიქოტროპული წამლებით თიშავენ და აღარ წუხდებიან ბავშვის ტირილით).


ერთი წლით ადრე ნიკუშა ბევრად მძიმე მდგომარეობით ( ორივე ფილტვის ტოტალური დაჩრდილვა ) გვეწვინა თემქის ბავშვთა მე–3 საავადმყოფოში, სადაც მთელი რეანიმაციის განყოფილება – განყოფილების უფროსი ბატონი ბესო მაჭარაშვილით დაწყებული და ექთნებით დამთავრებული, – ღამეებს ათენებდნენ ჩვენთან ერთად, იბრძოდნენ ნიკუშას გადარჩენისთვის და აპარატზე შეერთებას გაურბდნენ. მკურნალი ექიმის პაატა ნემსაძის განმარტებით, – აპარატზე შეერთებისას ავადმყოფის იმუნიტეტი სუსტდება... იგი აღნიშნავდა, რომ აპარატზე შეაერთებდა მხოლოდ და მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი სხვა გზა აღარ დარჩებოდა. განყოფილების გამგე და მკურნალი ექიმი არასამუშაო საათებშიც თავზე ედგნენ ნიკუშას. ექთნებს რამოდენიმე ღამის განმავლობაში ხელით ეჭირათ ჟანგბადის მილი, რომ ნიკუშასთვის სუნთქვა გაეადვილებინათ. ამ მაგალითის მერე ჟვანიას კლინიკაში გამეფებული ექიმისთვის შეუფერებელი გურგრილობა, ინდიფერენტულობა, უგულისყურობა და ზერელე დამოკიდებულება პაციენტისადმი ჩვენთვის შოკის მომგვრელი იყო...


მესამე დღეს ბავშვს კისერზე ნაწოლი გაუჩნდა. როცა ექიმს ვკითხე მიზეზი, თან დავამატე, რომ ნაწოლების გაჩენის თავიდან არიდება შეიძლება უბრალოდ ავადმყოფის გვერდის შენაცვლებით, ან პერიოდულად უბრალო ხელით მასაჟით, რათა სისხლი ამოძრავდეს, გვიპასუხა, რომ ამდენი დრო სად აქვთ... თუ დრო არ აქვთ კლინიკაში იმისთვის, რომ პაციენტს სათანადო ყურადღება მიაქციონ, არსებობს რამდენიმე გამოსავალი: ან გაზარდონ პერსონალი, ან დაუშვან პატარა ავადმყოფებთან დედა და ის არც მასაჟს მოაკლებს და არც დაამადლის ამას, ან იმდენ პაციენტს მოემსახურონ რამდენსაც სათანადოდ მიხედავენ და არ დახარბდნენ შემოსავალს... სხვათა შორის, საავადმყოფოში მოხვედრის დღეს გავიგეთ სხვა მშობლებისგან, რომ კლინიკაში “ მიღებულია '' ტკბილეულის შეწოდება მედპერსონალისათვის, რათა უფრო “ ტკბილად '' მოექცნენ პაციენტებს. როდესაც ბავშვის მდგომარეობა ძალიან დამძიმდა, ანერვიულებულებს დაგვავიწყდა შოკოლადის მიტანა. ჰმ, შეიძლება დამთხვევაცაა, – მაგრამ სწორედ იმ დღეს დღის ექთანი ლამარა მინაძე განსაკუთრებით ცივად და უხეშად გველაპარაკა...


მეოთხე დღეს ბავშვის მონახულებისას ვნახეთ, რომ ბავშვი იყო საშინლად დასიებული და ტანზე სისხლჩაქცევები ჰქონდა. როცა მიზეზი მორიგე ექიმს (სახელად ნინოს, სამწუხაროდ გვარი არ ვიცით) ვკითხეთ, პასუხმა შოკში ჩაგვაგდო: მე ასე გადმომაბარეს და მე რა ვიციო (ექიმი ავადმყოფს იბარებს ისე, რომ არ ინტერესდება მისი მდგომარეობით).


შემდეგ, როცა მკურნალ ექიმს დაველაპარაკეთ მან “ დაგვამშვიდა '' : ბავშვი სტაბილურადაა, ეს გასიება და სისხლჩაქცევები მეოთხეხარისხოვანია და ყურადღებას ნუ მიაქცევთო. ( შემდეგ გავიგეთ, რომ ასეთი დასიება უკვე სეფსისის მიმდინარეობის ნიშანია).


მეხუთე დღეს ბავშვი რომ ვნახე, ისევ დასიებული იყო. სისხლჩაქცევები არ მანახეს: როცა მოვინდომე ზეწრის გადახდა და ნახვა, ექიმმა დოდო გველესიანმა ამიკრძალა: ნუ ეხები რამე ვირუსი არ გადასდოო. ნიკუშას ტუჩები დახეთქილი ჰქონდა და დასისხლიანებული, ენა გამომშრალი. ექთან ლამარა მინაძეს მორიდებით ვთხოვე, იქნებ წყლით ან რამით დაუსველოთ, ცოდვაა მეთქი. პასუხი იყო ძალიან ცივი და უხეში: "რაც საჭიროა, ყველაფერი უკეთდება... "


ექიმ დოდო გველესიანს კიდევ გავუმეორეთ რამდენჯერმე, რომ ნიკუშას გასიება და სისხლჩაქცევები ძალიან გვაშინებდა. პასუხი იგივე იყო: ეს მეოთხე ხარისხოვანიაო...
მეექვსე დღეს ნიკუშა ამ “ მეოთხეხარისხოვანი '' სეფსისით დაიღუპა...


აი, ასეთი " კვალიფიციური '' მედ პერსონალი მუშაობს ჟვანიას კლინიკაში, ექიმის ეთიკაზე რომ არაფერი ვთქვა, ადამიანურობა და გულისხმიერებაც არ გააჩნიათ. ბავშვის დაღუპვა რომ მითხრეს, დაამატეს სასახლე თუ არ გაქვთ "კარდონის'' ყუთში ჩაგიდებთო, – (თითქოს სასახლე მზად უნდა მქონოდა. ეტყობა მიაჩნიათ, რომ როცა ბავშვს მათთან კლინიკაში ათავსებ, პარალელურად სასახლეც უნდა დაამზადებინო).


ბავშვის გარდაცვალების შემდეგ სანამ ნიკუშას გამომატანდნენ, მკითხეს- ბავშვის გაკვეთა ხომ არ გინდათო. უარი ვუთხარი. მაშინ ფურცელზე ხელი მომიწერეთო, მოვაწერე. მხოლოდ მერე ვნახე, რომ გაკვეთაზე უარის გარდა ხელი მომაწერინეს იმაზე, რომ მედპერსონალის მიმართ არანაირი პრეტენზია არ გამაჩნდა.
ნიკუშას გარდაცვალებიდან მესამე დღეს იგივე განყოფილებაში დაიღუპა 8 თვის თეკლა (სხვათაშორის პატარა თეკლას მკურნალი (მკურნალი??? ) ექიმიც დოდო გველესიანი იყო), რომელიც ბრონქების ანთებით იყო კლინიკაში მოთავსებული. მის მშობლებს გავესაუბრეთ და მათგან გავიგეთ, რომ კლინიკაში ჩვენი პატარების გარდა შვიდი დღის განმავლობაში კიდევ ორი პატარა დაღუპულა...


მივმართავ ჟვანიას კლინიკის დირექციას: საავადმყოფოზე განთავსებული აბრა, სადაც წერია " გ. ჟვანიას სახელობის საუნივერსიტეტო პედიატრიის აკადემიური კლინიკა ''- ჩამოხსნან და მის მაგივრად დაკიდონ აბრა, სადაც დაწერილი იქნება – "ბავშვების სასაკლაო''.



P.S. სტატიის დაბლოკვას ნუ შეეცდებით, არანაირი ზღაპარი არ არის, რეალური ამბავია, რომელიც ამ მაისს მოხდა და მიეცით შესაძლებლობა ყველამ წაიკითხოს და გადაარჩინონ შვილების სიცოცხლე.


18
6268
11-ს მოსწონს
ავტორი:მეამეა
მეამეა
Mediator image
Mediator image
6268
  
2014, 7 დეკემბერი, 2:17
ყველას ჯანმრთელად გიმყოფოთ შვილები, მაგრამ მაინც ნუ მიიყვანთ თქვენს შვილებს იაშვილში და ჟვანიას კლინიკებში, იქ ბავშვების სასაკლაოა!!! თუ რაიმე შესაძლებლობა გაქვთ საზღვრებს მიღმა წაიყვანეთ, მე მქონდა შესაძლებლობა იმ პერიოდში ღვთის წყალობით დაგვეხმარა ჩემი მეუღლის სამსახური, მაგრამ დაგვიანებითი მკურნალობის შედეგად არცერთი ქვეყნის კლინიკებმა არ მიგვიღეს, ყველას პასუხი იყო გვიანია...
2014, 7 დეკემბერი, 2:09
რაც ჩემი თვალით ვნახე თვენახევრის განმავლობაში, ყოველდღე 2 ბავშვი მაინც იღუპებოდა, ყოველდღე ამ შემზარავ მომენტებს ვესწრებოდი, ჩემი შვილიც ხომ მათ ხელში იყო.. :(( ჩემი შვილი ბოლო 1 კვირა რეანიმაციაში მყავდა ყოველ 15-20 წუთში ერთხელ ავდიოდი (კრძალავდნენ მაგრამ იქ ისეთი სკანდალი მოვუწყე მაგის გამო რომ ხმას აღარავინ მცემდა და როცა მინდოდა ავდიოდი) იქ შევესწარი ისეთ მომენტსაც, ბავშვი იწვა ცერებრალური დამბლა ჰქონდა, მაგრამ სხვა მიზეზით იყო იქ, 11 წლის იქნებოდა, რაღაც წუხდა ბავშვი და რადგანაც ლაპარაკი არ შეეძლო კრუსუნებდა და და წამოჯდომას ცდილობდა, ხანში შესული ექთანი იყო მორიგე (სახელი და გვარი არ მახსოვს სამწუხაროდ) მივარდა ამ ბავშვს და დაუწყო ყვირილი, მოკვლა მინდოდა იმ ქალის,ავადმყოფ ბავშვს რას უყვიროდა, ვუთხარი ქ-ბნ, რას უყვირიხართ, შვილისშვილები მაინც არ გყავთ? პასუხად მივიღე სად მაქვს ამდენი ნერვებიო, წადით სამსახურიდან თუ ნერვები არ გიწყობთ ხელს და უფლება არ გაქვთ პაციენტს ესე ექცეოდეთ.. კიდე ერთი, ჩემს შვილთან ავედი ერთხელ და კიდევ კარგი რომ ხშირად ავდიოდი როგორც ავღნიშნე, დავაკვირდი ბავშვს და ვხედავ რომ საჟანგბადე ცხვირზე კი არა, ნიკაპზე უკეთია, დავუძახე ექთანს, ეს რა არის, ესე უნდა იყოს თქო და უი, ალბათ მოძრაობის დროს ჩამოუცურდაო და გავიდა, ვნახე რომ ჟანგბადის მილი გამოერთებული ჰქონდა და ბავშვს ლოგინთან გვერდით ედო, ანუ საჟანგბადე ნიღაბივით ეკეთა და ჟანგბადი არ მიეწოდებოდა როცა ეს მისთვის აუცილებელი იყო... ექთანმა პასუხად ისევ "უი" და მითხრა რომ რა ვქნა 19 ამისთანა მძიმე პაციენტი გვყავს და ყველას ყურადღებას ვერ მივაქცევო, შენ 19 გყავს, მე 1 მყავს და ეხლა გადაგყრით სათითაოდ ყველა ექიმს ფანჯრიდან თქო.. ერთი ამბავი ავტეხე, დირექტორთან მივედი, დიდად ზომები მიიღო თქო არა, უბრალოდ საჟანგბადე გამოუცვალეს თავის მილთან ერთად...სულ ეს იყო... ყავის დალევას და სიგარეტის მოწევას კარგად ასწრებენ.. იგივე სიტუაცია იყო პალატაშიც, ღამის 3 სთ-ზე მორიგე ექიმი ძლივს ვიპოვე, ეძინა )))) ბავშვს რაღაც აწუხებდა და.. მოვიდნენ 2ნი, დადგნენ და უყურებენ ბავშვს, არ ვიცი აბა რა გითხრაო, ამ დაავადებამ იცის შეწუხებაო, ვუთხარი: ჯერ რო დგახარ და უყურებ კინოთეატრში ხარ, მერე ამ დაავადებამ კი არა გრ
2014, 6 დეკემბერი, 10:42
საშინელებაა ასეთი არაფერი გამიგია, როგორ შეიძლება ბავშვების სიცოცხლეზე თამაში?? თუ არ შეუძლიათ ნუ იქნებიან ექიმები, რამდენ მშობელს აუბედურებენ? ვინ იცის რამდენ ბავშვს მოექცნენ ასე?
2014, 4 დეკემბერი, 14:44
დიდი მადლობა მეამეა :*
2014, 29 ნოემბერი, 16:45
ღმერთმა ნათელში ამყოფოს თქვენი ანგელოზის უმანკო სული და თქვენ კი ჭირი გაკმაროთ და გამძლეობა მოგცეთ. ვწუხვარ გულითა და სულით.
2014, 29 ნოემბერი, 1:57
ვფიქრობ რომ ექიმების ეს დაუდევრობა პაციენტების მიმართ არის ჩვენი უყურადღებობის ბრალი, მაგრამ 1 და 2 კაცს რა შეუძლია, უნდა დავდგეთ ყველა ერთად და უნდა ვიზრუნოთ იმისათვის რომ დაისაჯონ, მკვლელს რა უნდა გარეთ, მათი ადგილი ციხეშია, ან ღმერთის როგორ არ ეშინიათ.. ისეთი რაღაცეების შემსწრე გავხდი საავადმყოფოში ყველაფერი რომ დავწერო არც ვიცი საიდან უნდა დავიწყო..
2014, 29 ნოემბერი, 1:48
ნამდვილად ასეა, მეც ვიყავი ჯვანიაში, ჩემი შვილი მეწვინა.. და არა მარტო ჟვანიაში ხდება ეს, არამედ იაშვილის საავადმყოფოში მგონი უარესი მდგომარეობაა, მე თვენახევარი მყავდა ბავშვი იაშვილში და თვენახევრის განმავლობაში ყოველდღე ვუყურებდი გამწარებულ მშობლებს,ყოველდღე იხოცებოდნენ ბავშვები დღეში 1-2 ბავშვი.. რაც არ ჭირს იმას დამართებენ. საბოლოოდ მეც ერთერთი იმათგანი გავხდი, იმ საცოდავი და გაუბედურებული შვილ-მკვდარი მშობელთაგანი.. ექიმი რომელსაც პროფესორის წოდება აქვს ნანა ტატიშვილი და მისნაირი უვიცი დალი პაპავა, გერმანიიდან ჩამოსული ანალიზის პასუხები მივუტანე და გამორიცხულია ეს იყოსო.. შემდეგ თავიდან უკვე თვითონ გაუკეთეს ანალიზები შედეგად იგივე პასუხი მიიღეს... ჩემი შვილის დიაგნოზი იყო, წითელას მიერი ვან ბოგარტის პანენცეფალიტი, რომელიც ემართებათ ბავშვებს განსაკუთრებიტ ბიჭებს რომლებსაც გადატანილი აქვთ წითელა 2 წლის ასაკამდე და ეს დაავადება ვლინდება 5-15 წლამდე, ცემი სანდრო 10 წლის იყო როცა ამ მკვლელება "სხვანაირად არ შემიძლია დავუძახო ე.წ ექიმებს" დამიღუპეს შვილი დაგვიანებითი მკურნალობის შედეგად!!! თაღლითები არიან და მექრთამეები და მ კ ვ ლ ე ლ ე ბ ი!!!
2014, 28 ნოემბერი, 11:01
ღმერთმა სულ ჯანმრთელად გიმყოფოთ თქვენი პატარა.
2014, 28 ნოემბერი, 10:51
ნამდვილათ ესეა მეც ვიყავი საავადმყოფოში ჩემი შვილი 2.5თვის იყო ფილტვების ანთებით ბრონხების დაგვაწვინეს და იქ მეც ვხედავდი და ვხდვედობი რომ ბავშვებს ერთი და იგივე პრეპარატებით მკურნალობდნენ, სიმძიმის და მიუხედავად ისიც დავინახე ვიღაც კაცი ექიმს რომ ელაპარაკებოდა რატომ დამძიმდაო თურმე ესეთი სიტუაციები იყო და აბა რა იქნებოდა ჩემს პალატაშ ი ბავშვი გაწერეს და მესამე თუ მეოთხე დღეს წყალი ქონდა ფილტვებში ჩამდგარი რეანიმაციაში დააწვინეს იმ გოგოს რომ ველაპარაკე დედას , არ მიშვებენ პალატაშიო ეხლა რომ ვიხსენებ ყველაფერს ნამდვილად მჯერა რომ ესეიყო რომ ჩემი თვალით არ დამენახა ყველაფერი ალბათ არ დავიჯერებდი. სისხლის სამსართლის საქმე კიარა ამ ექიმებს ციხე უნდა მიუსაჯონ მთელი ცხოვრება . მე და ჩემი შვილი გადავრჩით ღმერთმა გადაგვარჩინა მაგრამ ამ პატარებს რა ეშველებათ ამ უსამართლობას რომ ემსხვერპლენ .
2014, 1 ივლისი, 10:48
მაგ დროს მე პირადად საჩივარს დავწერდი ... ეგეთ ექიმს რომ ჩამოართვან ლიცენზია, თუ აქვთ საერთოდ
წინა კომენტარების ნახვა
0 0 10