ეჯიბრება თუარა სააკაშვილი ჰეიდარ ალიევს? და რატომ ვფიქრობთ ასე? მოდი გადავხედოთ რამოდენიმე ფაქტს, აზერბაიჯანმა გასული 2 წლის განმავლობაში გამოიჩინა ინიციატივა დაეწყო საკუთარი იარაღის წარმოება, დღესდღეობით კი მიშა ცდილობს დაანახოს მსოფლიოს რომ ქმნის იარაღს რომელსაც ანალოგი არაყავს არამარტო ამიერკავკასიაში არამედ მთელ მსოფლიოში (არშემიძლია არ დავეთანხმო ასეთ ჯართის გროვას ნამდვილად არ ეყოლება ანალოგი, ეს პირადი აზრია)

არსებობს კიდევ უამრავი ფაქტი ალბათ რაც ჩვენთვის დამალულია და არ ჩანს მაგრამ მთლად ჩვენი რეფორმები როარაა და ჩვენი "დიდი" რო ძარცვის და დაყაჩაღების ოსტატია მაგას დავა არ სჭირდება და ეს ყველამ ძალიან კარგად იცით, ამიტომ სრულიად მკაფიო შთაბეჭდილება რჩება იმაზე რაც ჩანს, აზერბაიჯანმა და მისმა მმართველმა მესვეურებმა სულ რამოდენიმე წელია წარმოაჩინეს პროექტი ბაქო როგორც დედამიწის ულამაზესი ადგილი, რათქმაუნდა არ დააყოვნა ბატონმა "მაღალმა" და უმალ (იჩალიჩა) ახალი ქალაქის პროექტი, რომელიც მომავალში მისი ოცნების აუსრულებელ ნაწილად რჩება ჯერჯერობით . ახლა შემოგთავაზებთ ცოტაოდენ ფოტოკოლაჟს აზერბაიჯანის განახლებული დედაქალაქის და საქართველოს ოცნებაში დაბადებული ქალაქის ლაზიკის პროექტს.

ბაქო

#1

#2

#3

#4

#5

ახლა კი წარმოგიდგენთ მიშას ოცნების ფოტოებს.

ლაზიკა

#1

#2

#3

#4

#5

#6

#7

#8

#9

#10

ყველაზე მეტად კი ამის მჯერა რომ მიმბაძველობა სწორედ აქ გამოიხატა, კი რატომაცარ შეიძლება გეგმაშიც იყო და გვქონდეს სამხედრო წარმოების დიდი ამბიციები სულაც არაა გასაკვირი და საოცრება რადგან ეს სრულად შესაძლებელია დიდი შრომისა და მონდომების შემთხვევაში, მაგრამ ერთია რამდენად გამოგდის და მეორეა რამდენად აკეთებ მესამე კი ისაა რამდენად კარგად ატყუებ საკუთარ თუ სხვა ერებს.

მაგრამ აქ ნათლად ჩანს რომ სულ რომ გავყიდოთ საქართველოს მთელი ტერიტორია იმდენი ფული მაინც არ ექნება ჩვენ სახელმწიფოს რომ ასე ერთი ხელის მოსმით აშენდეს ქალაქი რომელიც ასე ძალიან უნდა ჩვენ მიშიკოს და რომელიც 2 3 4 წელი კიდევ ლამობს დარჩენას. არამგონია ქართველ კაცს ოცნებები ჭირდებოდეს ოცნებაში ნამდვილად ვერ შეგვეჯიბრებიან მაგრამ მოდი ცოტა რეალურად ვაქციოთ ყველაფერი და ისე მოიქეცით როგორც ქართველ ხალხს სურს და არა ისეთ ვითომ ქართველობას რომლებიც გასიებულები დადიან ერთი ადგილიდან მეორეზე, და მიწაზე დღის მეოთხედს რომ ატარებენ.