დღეს ასეთი ვარ......

მიტოვებული როგორც შენობა.
მე მახარებდა ჩემში შენობა.

იმ ნაკვალევზე შენ რომ დატოვე
რაღაც მახინჯი დგას სიმარტოვე.
იმ ნაკვალევზე “სხვებმაც'' იარსე
ის “სხვები'' ვეღარ კურნავს იარებს.
სევდის ჯარების ჩამდგარა მწკრივი.
განა ვბრაზდები, განა მე ვჩივი?!
ფიქრები დამსდევს როგორც მდევარი.
ყოფილა ვინმე კი უდევარი?!

სადღაც მიჩუმდა გულმკერდის ფეთქვა.
იქნებ მიყვარხარ თავიდან მეთქვა?!

თავიდან მეთქვა იქნებ ყოველი.
გული გაქვს ძნელად დასაპყრობელი.
დღეს ასეთი ვარ, როგორ ვიქნები?!
ალბათ მეც შევძლებ გარდავიქმნები....