ჩვენდა სამწუხაროდ, არის ადგილები სადაც დღემდე ყოველგვარი პირობების გარეშე ცხოვრობენ. მაგალითად როჰინის მოსახლეობა ცხოვრობს ქუჩაში, ან საკუთარი ხელით გაკეთებულ ფაცხაში, სადაც არც ელექტროენერგია და არც დასალევად ვარგისი წყალი არ არის. ამ ყველაფრის მიუხედევად კი დახმარებაც დღემდე არავის გაუწევია მათთვის.

როჰინის მცხოვრები მუსულმანები, აღიარებულნი არიან ერთ-ერთ დევნილ ერად მსოფლიოში. პოლიტოლოგთა თქმით ეს ერი განიცდის როგორც დისკრიმინაციას, ასევე მკაფიო პოლიტიკურ გენოციდს.

როჰინის მუსულმანებსა და მიანმის ბუდისტებს შორის ისეა გამძაფრებული ურთიერთობა, რომ მცირედი მიზეზიც კმარა სისხლის დასაღვრელად. როჰინის მოსახლეობას არანაირი უფლებები არ გააჩნია, იმისათვის რომ მოახდინონ ურთიერთობების ლეგიტიმაცია, ნებართვა უნდა მიიღონ ადგილობრივი ხელისუფლებისგან, რაშიც ფინანსური გადახდები უწევთ.

ბავშვებს არ გააჩნიათ დაბადების მოწმობა, ამიტომ რადგან არ არიან რეგისტრირებულნი პოლიკლინიკებში, ავადმყოფობის დროს, ძვირი გადასახადების გამო ვერ ახდენენ სტაციონარში მკურნალობას, რის გამოც ხშირია მსხვერპლი და თითქმის გადაშენების პირას არიან.