მზე რომ ამოვიდა,

ვიყავი მშვიდი.

მზე მსიამოვნებდა

არ მქონდა რიდი.

მზე რომ ამოვიდა

ცის წვერზე დიდი,

მაშინ მე უკვე

სავაზნეს ვცლიდი.

მზე რომ ჩადიოდა

წურავდა ძალებს,

მე ვეპრანჭებოდი

თვითმგვემელ ქალებს .

მიქაელიანი

ესეც ჩოხელის დამსახურებაა. რა თქმა უნდა სახუმაროა და არ მოითხოვს სერიოზულ განსჯას. ასე ვერთობი...

ლექსი მომცროა და იძულებული ვარ ეს მინაცერი გავაკეთო მადლობა ყველას ყურადღებისთვის.