დღესდღეობით ნარკომანია მსოფლიო პრობლემაა, რომლის გადასაჭრელად მსოფლიო ბევრ რეფორმას ატარებს, მაგრამ ეს ისეთი სენია, რომ მისი დამარცხება კიდევ საუკუნეებს გასტანს.

აქვე შემოგთავაზებთ ნარკომანის გულღია ჩვენებასა და სინანულს.

ცხრამეტი წლის ვიყავი, როცა ამხანაგები დასასვენებლად წავედით ქობულეთში.კარგად ვერთობოდით.ერტ დგეს ჩემმა მეგობარმა საკმაოდ დიდი თანხა იპოვნა.რათქმა უნდა გამიხარდა, მაგრამ ეს სიხარული ახლა ჯოჯოხეთურად მახსენდება.დიდი რაოდენობის თანხა გართობაში დავხარჯეთ, არც პლანს ვიკლებდით, მაგრამ ერთი მეგობარი შეგვიჩნდა, მოდიტ ნარკოტიკს გავჩითავ და ჩვენხ გავსინჯოთო, თუ არ მოგვეწონა თავი დავანებოთო.თურემე ის მანამდეც მოიხმარდა ნარკოტიკებს ჩვენგან მალულად, დიდი ხნის განმავლობაში და ჟარგონულად, რომ ვთქვა ჩვენც "შეგვაჯინა" .ახლა 28 წლის ვარ და ამ ხნის განმავლობაში ჩემი ოჯახი და ნათესაობა მოვიძულე.რაც კი, რამ მებადა "ლომკის" მოხსნას შევალიე.საკმაოდ მდიდარი ოჯახი გავაღარიბე .რამდენჯერმე ვცადე თავის დანებება და მტანჯველ ტკივილებს ვერ მოვერიე, კინაღამ გავგიჟდი.....

მე პირადად არასდროს გამისინჯავს და არც არავის ვუსურვებ, რომ გასინჯონ, რადგან მან ბევრო ოჯახი და ახალგაზრდა გაანადგურა და მიწასთან გაასწორა.ამას სანამ გააკეთებ მანამ უნდა იფიქრო, თორემ მერე სინანული გვიანღა იქნება.