უცხო ოჯახში სტუმრად მისულმა ერთ-ერთ ოთახში გაბზარული სარკე აღმოვაჩინე. გავიკვირვე: ამას ოჯახში როგორ აჩერებთ, ეს ხომ ცუდის ნიშნად ითვლება-მეთქი. ამ სარკეს სხვა დანიშნულება აქვს, იგი დიდი ბებიის სახსოვარიოა, – მითხრა მასპინძელმა… ეს ბროლის სარკე თამარ ბებიას მზითვად მოჰყოლია და ძალიან უყვარდა თურმე, მაგრამ მისი მაგიური თვისების შესახებ მანაც კი მოგვიანებით გაიგო – უკვე მოზრდილი შვილები ჰყოლიათ, ბაბუა ქალაქში რომ წასულა სამუშაოდ. ერთ ღამეს ბებიას უჩვეულო სევდა მორევია, შეშფოთებული ამდგარა, ოთახები დაუვლია – ხომ ყველაფერი წესრიგშიაო და როცა იმ ოთახში შესულა, სადაც სარკე იდგა კომოდზე, შეუნიშნავს – ცისფერი შუქი იღვრებოდა თურმე მისი ზედაპირიდან. ახლოს რომ მისულა, შიგ საკუთარი გამოსახულება კი არა, ქმრის სახე დაულანდავს, რომელმაც სევდიანად გაუღიმა, შეტრიალდა და გაქრა. სარკე გატკაცუნებულა და გაბზარულა. მეორე დილით ბებიასთვის ქმრის გარდაცვალების ამბავი მოუტანიათ – ბაბუა მეორე სართულიდან გადმოვარდნილიყო (მშენებლობაზე მუშაობდა).
შეშინებული ნათესავები ურჩევდნენ ბებიას, სარკეც ქმართან ერთად დაემარხა, მაგრამ დაიჟინა: – ეს უბრალო სარკე არ არის და “თავის სათქმელს” სხვა დროსაც იტყვისო. — კი მაგრამ, არ გეშინიათ? – ყველა ახალი ბზარი თავზარს გვცემს, მაგრამ ბედისწერას ვერავინ გაექცევა. სიკვდილის წინ ბებიამ გვითხრა : – სარკეს არ აწყენინოთ, მას ნუ დააბრალებთ თქვენს უბედურებას ნურც გადააგდებთ, ეს სარკე ამ ოჯახს ბევრ უბედურებას აარიდებსო.
ბიძა გვყავს ფიზიკოსი. სცადა სარკის ენერგეტიკის შესწავლა, რაღაც აპარატურა დაუყენა, მაგამ ვერაფერი გაუგო. ერთხელ, მამიდა გახდა ავად, მომაკვდავი იყო ფაქტობრივად და მაშინაც ბიძაჩემმა დაუდგა სარკეს აპარატურა და გაოგნებულმა თქვა: -სარკემ ფერი იცვალაო.
იმავე საღამოს გაუჩნდა სარკეს ახალი ბზარი. მამიდაც გარდაიცვალა ამ ამბავს თითქოს ახსნა არ აქვს, მაგრამ ფაქტი მაინც ფაქტად რჩება…