იყო დრო, როდესაც ჩვენი წინაპრები ამაყობდნენ ქართველობით და სამშობლოთ. დიადი იყო მათი ცხოვრება, ღვაწლი მამულის და საზოგადოების მიმართ. ცხოვრების შეფასების კრიტერიუმი მათთვის სულიერება იყო.

სამწუხაროა, მაგრამ ჩვენ წინაპრების გზა დავკარგეთ.ჩვენი ფასეულობები გადაფასდა, შეიცვალა და მეტიც ყველაფერი რაც ჩვენია ქართული იყიდება, ჩვენი საზოგადოებაც იყიდება და რაც ყველაზე უარესია – ქართველს ყველგან იქაური ქუდი ახურავს, საქართველოში კი საკუთარი ქუდით მოდიან უცხოელები.

ყიდვას რაც შეეხება – ყველაფერს, რაც იყიდება, მას ნამდვილი ფასი არ გააჩნია.

ასე რომ რაც ჩვენში წინაპრებისგან ფასეული დაგვრჩა სიცოცხლის ფასად უნდა შევინარჩუნოთ, თორემ დავკარგავთ ყველაფერს.

"შეიძლება მოძველებურია ამ სამყაროში მათი ყოველი ცოდნა, თუ აზრი, მაგრამ დიდად ფასეული და მნიშვნელოვანია ჩვენთვის. ანუ არის ანტიკვარი არსით".