შავი სიკვდილი


შავი ჭირის პირველი შემთხვევა ევროპაში 1347 წელის ოცტომბერში დაფიქსირდა 12 იტალიური გემი შავი ზღვაში მოგზაურობიდან
ბრუნდებოდა და სიცილიის პორტ მესინაში შემოვიდა. 12_ვე გემის ეკიპაჟი და მგზავრები
გემბანზევე დაიხოცნენ. თითოეულ გემზე თითქმის იმდენივე რაოდენობის ვირხთხა იყო რამდენიც მგზავრი.
შავი ვირთხა დაავადების ყველაზე სწრაფი გადამტანია. შავი ჭირის მიკრობი ვითხას რწყილის
საშუალებით გადაეცემოდა. თითქმის ყოველი გაჩერებისას ემატებოდნენ ახალი ვირთხები ახალი
მიკრობებით. ჭირი ინფიცირებულ ვირთხას კლავდა. დახოცილი ვირთხის რწყილები ახლა უკვე
ადამიაზე გადადიოდნენ და აგრძელებდნენ მათ დაინფიცირებას. როდენას გემები მესინას პორტს
მიადგნენ, რომლებიც ჯერკიდევ ცოცხლები იყვნენ, ნაპირზე გადავიდნენ და თან გაიყოლეს
ინფექციის გადამტანი რწყილები. ამგვარად “შავი სიკვდილის’’ გავრცელებისა და მილიონობით
ადამიანის განადგურების მიზეზი გახდა ჩვეულებრივი ვირთხა, რომელიც ინფიცირებული რწყილისი
მატარებელი აღმოჩნდა. როგორც ცნობილია ცენტრალურ აზიაში ჭირი 1330 წელს გამჩნდა. სანამ
ეპიდემის რეალური გამომწვევი მიზეზი უცნობი იყო, კაცობრიობა უძლური აღმოჩნდა მის წინაშე. ექიმებმა უამრავი წამლის
სახეობა გამოცადეს. ერთერთი შედგებოდა 10-წლიანი ბადაგის, წვრილად დაჭრილი გველები,
ღვინისა და დამატებითი 60 ინგრედიენტისგან. მაგრამ რათქმაუნდა გაუმართლებელი იყო.
მოსახლეობის უმრავლესობა თვლიდა რომ ეპიდემია ღმერთის
ცოდვილ სამყაროს სჭირდა ამის გამო ხალხი სახალხოთ იტანჯავდა სხეულს წკეფლებითა და მათრახებით.