სამხრეთ ევროპის ქვეყნებში, მაგალითად სადაც მრავლად იზრდება ვაზი, ძველი დროიდან მიჩვეულნი არიან და თითქმის ყოველდღიურად სვამენ ყურძნის ღვინოს.

ამ ქვეყნების მოსახლეობის შესახებ მიღებულია გამოთქმა " სვამენ ცოტ-ცოტას და ხშირად".

რაც უფრო ჩრდილოეთისკენ მივდივართ, მით უფრო მაგარ სასმელებსა და ლუდს ეძლევა უპირატესობა.

სკანდინავიელების შესახებ ამბობენ, რომ " ან გონების დაკარგვამდე სვამენ, ან წვეთსაც არა."

ინგლისურენოვანი ქვეყნების ( აშშ, კანადა, დიდი ბრიტანეთი, ასტრალია) ძველებურად უპირატესობას ლუდს ანიჭებს. მეორე ადგილზეა მაგარი სასმელებიი - ვისკი, კონიაკი, არაყი. ჩვეულებრივ მაგარი სასმელები გაზავებული სახით გამოიყენება. ანდა ყოველნაირი ნარევის სახით ( კოქტეილი, კობლერი, ფიზი), რომლებლსაც ყინულს უმატებენ.

შოტლანდიელებსა და ირლანდიელებს ამას გარდა უყვართ გლინტვეინი და პუნში.

იტალიაში ცივი წყლით გაზავებული ღვინის სმა უყვართ.

ფრანგები ჩვეულებრივ დღეებშიც მაგიდაზე წითელ ან მშრალ თეთრი ყურძნის ღვინოს მიიტანენ ხოლმე. ფრანგული სამზარეულო აქტიურად იყენებს კერძებში ღვინოს, ლიქიორს და კონიაკს.

სამხრეთ აღმოსავლეთ აზიის ქვეყნებში (იაპონია, კორე, ჩინეთი)ძველი დროიდან ტრადიციულად სპირტიან სასმელად ბრინჯის არაყს იყენებენ.

ბოლო წლებში გაიზარდა ლუდის მოხმარება.