ხვალ, 9 აპრილის ტრაგედიიდან 24 წელი შესრულდება, რომელიც ქართველი ერის მწარე ტკივილი და მწარე რეალობაა.1989 წლის 9 აპრილს თბილისში მომხდარი სისხლიანი მოვლენები, რაც გამოიხატა საბჭოთა არმიის მიერ მოწყობილ საქართველოს დამოუკიდებლობის მოთხოვნით მოწყობილი მშვიდობიანი დემონსრანტების დარბევაში, რომლის შედეგად დაიღუპა 21 მშვიდობიანი მომიტინგე, ასობით ადამიანი კი დაიჭრა, მოიწამლა ან დასახიჩრდა, არასოდეს დაავიწყდება ქართველ ერს.

დამოუკიდებლობის მოთხოვნით ანტისაბჭოთა მოძრაობა 1988 წლიდან გააქტიურდა, რაც ყოველდღიური გაფიცვებითა და მიტინგებით გამოიხატებოდა.კონფლიქტი საბჭოთა მთავრობასა და

ქართველ ნაციონალისტებს შორის მაშინ გამწვავდა, როდესაც 1989 წლის 18 მარტს "ლიხნის ასამბლეა" ჩატარდა და რამდენიმე ათასმა აფხაზმა საქართველოსგან გამოყოფა და 1921 - 1931 წლების რესპუბლიკის სტატუსის აღდგენა
მოითხოვა.

საპასუხოდ კი ანტისაბჭოთა ჯგუფებმა ქვეყნის მასშტაბით არასანქცირებული საპროტესტო აქციების სერია მოაწყვეს და საპროტესტო აქციებმა პიკს მიაღწია 4 აპრილს, როცა ათეულ ათასობით ქართველი რუსთაველის გამზირზე შეიკრიბა და შიმშილობა დაიწყო მხოლოდ ერთი მოთხოვნით: დაესაჯათ აფხაზი სეპარატისტები და აღდგენილიყო საქართველოს დამოუკიდებლობა.

მთავრობამ კონტროლი დაკარგა
სიტუაციაზე და სსრკ-ის




ხელმძღვანელობას დახმარება თხოვა წესრიგის აღსადგენად, მაგრამ...

მაგრამ, მოხდა ის, რაც
მოხდა?!...მომხდარმა ტრაგედიამ შეძრა მსოფლიო, შეძრა თითოეული ჩვენთაგანის სული.ეს იყო, არის და იქნება ისტორია, რომელიც თაობებს გადაეცემა. 9 აპრილს დაღუპული გმირები მუდამ იქნებინ ჩვენი მომავალი საქართველოს ნათელი სახეები.ჩვენ კი ისღა დაგვრჩენია, უფალს ვავედროთ მათი სპეტაკი სულები.