– _წლები ბატონობენ ჩვენზე ლაფშა, . ყველაფერი რაც ჩვენ დაგვრჩენია, ეს__ჩვენი მოგონებებია...

– _ეს შენი მეთოდია შურისძიების?

– _არა, უბრალოდ მე ასე ვუჩურებ საგნებს__

– _სტარტზე ყოველთვის ჩანს, რომელი ცხენი გაიმარჯვებს და რომელი წააგებს__

– _ჩემი შეყვარებული თეთრი და ხორბლისფერია, მისი კანი, როგორც სპეტაკი ოქრო..., მიუხედავად იმისა, რომ მას არ დაუბანია დეკემბრის აქეთ. მისი თვალები, ისეთია როგორც მტრედის, სხეულის ფერი კი სპილოს ძვლის ფერი, ფეხები როგორც მარმარილოს სვეტები, ისეთ ჭუჭყიან შარვალში, რომ ის თვითონ დგას. იგი შეიძლება გიყვარდეს, მაგრამ ყოველთვის დარჩება წვრილმან ხულიგნად, და ამიტომ არასდროს იქნება ჩემი შეყვარებული.__რა საწყენია__