“ყველაზე ნაკლებად მინდოდა, რომ ამ მშვენიერ დილას ჩემს შესახებ გვესაუბრა.

ვცდილობ რომ ცოტა ვილაპარაკო, რადგან ბოლოს მე ძალიან მალე ვიწყენ ხოლმე საკუთარი თავის გამო.

ხშირად ადამიანები მთვლიან იმად, რაც არ ვარ.

მე მეჩვენება, რომ ხშირად ადამიანის ფორმირებაში გადამწყვეტ როლს თამაშობენ არა დიდი ადამიანები, არამედ პირიქით __ მათი არ არსებობა. ზუსტად ისე, როდესაც არის მომენტები როდესაც იგნორირებას გიკეთებენ, ეს უფრო საჭიროა, ვიდრე როცა გადიდებენ.

გამოთქმა:“ რაც ნაკლებია, მით უკეთესია" ჩემი აზრით ეს კოცნას შეეხება ფილმებში.

მე საკმაოდ მაღალი ვარ, რომ გოგონად ჩამთვალონ, და არც საკმარისი სამოსი გამაჩნია, რომ ქალბატონად მთვლიდნენ. მე ჩემს თავს არასდროს ვუწოდებდი ქალს. უფრო საშუალო ვარ დეიდასა და წიწილას შორის.

საერთოდ ხალხი მე საკმაოდ იშვიათად მცნობს ქუჩაში. უფრო ხშირად, როცა მე პირველად ვხვდები ვინმეს, მე მიხდება ვუთხრა:“ გამარჯობა!, არ მელოდით? მე ჯულია ვარ."

განსხვავებით სხვა ვარსკვლავებისაგან, მე უბრალოდ ვიცვავ. ბევრი ამბობს: “ეს რობერტსი იცმევს უფრო ცუდად, ვიდრე ჩემი მეზობელი." ასეთ დროს მინდა ვუთხრა მათ: “საინტერესოა, ვინ აირჩიე შენს მეზობლად ჩემო კარგო?". მაგრამ როგორც ყოველთვის თავს ვიკავებ.

ძალიან ხშირად იმდენად აცოცხლებ როლს, რომ უკვე მოედნიდან ჩამოსული არ წყვიტავ კავშირს შენს როლთან.

ვაღმერთებ ტყუილებს პრესკონფერენციებზე.

იმ მომენტში, როდესაც მე უფრო მეტ ფულს მიხდიან, არაფერი შეიცვალა იმის გარდა, რომ სულ მეკითხებიან “რა შეიცვალა მას შემდეგ რაც უფრო მეტ ფულს გიხდიან?".

მე ძალიან მეცინება, როდესაც მესმის ხალხი როგორ ლაპარაკობს:“ მე ვფიქრობ რომ ჯულია ჩემზე არც ისე კარგი შეხედულებისაა."

მე მომწონს შლიაპები. განსაკუთრებით მათზე ვისაც ჭუჭყიანი თმები აქვს.

ის ფაქტი, რომ ნორმალურად გამოვიყურები, იმის შედეგია რომ დილით მილიონ ვარჯიშს ვატარებ.

მე არ მინდა რომ ჩემი ბავშვები იყვნენ ბიზნესმენები, გენიოსები და მსახიობები. მინდა რომ სახლში შემოდიოდნენ მტვრიანები, და მზის სუნი ასდიოდეთ.

როდესაც არჩევანი მაქვს ნორმალურსა და სიგიჟეს შორის, მე ყოველთვის სიგიჟეს ვირჩევ."