ჩამეხუტე...., მერე რა, რომ ცა არ გვწყალობს...და რომ წვიმა შენს თეთრ კედებს ატალახებს, მერე რა, რომ გათენება თმებზე გვათოვს, მერე რა, რომ სიყვარულიც გადავლახეთ.....!

არა...უშენობა კი არა, შენში უჩემობა მტკიოდა

ჩვენი ცხოვრება, ნისლით მოცული, ბრმად მიუყვება ბილიკებს სადღაც, არავინ იცის, სად წავიქცევით, არავინ იცის, რა ხდება გაღმა. ხან იძულებით მაინც მივყვებით, მივყვებით, ვტირით, ვიცინით ხანაც, როგორ საჩუქარს გვიმზადებს ბედი, არავინ იცის, თვით ღმერთის გარდა!

ხომ იყო რაღაც, თანაც ისეთი, რაც არასოდეს არ გავიწყდება, რაღაც მომენტებს ფილმის კადრივით, რომ ატრიალებ და არ გწყინდება....

თუ ქალი იმიტომ მოგწონს, რომ განსხვავებულია და სხვებს არ გავს, მაშინ ისიც უნდა იცოდე, რომ მას, როგორც სხვებს ისე ვერ მოექცევი

ვსაუბრობ იქ, სადაც საჭიროა..მიყვარს ის ვინც საჭიროა...ვაფასებ იმას, ვისთვისაც საჭირო ვარ და ჩემზე ცუდის მთქმელს კიდევ რაც საჭიროა

როდესაც ძალიან ვეჩვევით ადამიანებს, და ისინი ჩვენგან მიდიან, თითქოს ჩვენი სულის ნაწილიც თან მიაქვთ

უბედური არასდროს არ უნდა იყო მარტო იმიტომ, რომ ბოღმიან ადამიანებს შურმა ყელში კარგად მოუჭიროს