ქვეყანაში წესრიგის დამყარება დღესდღეობით ერთერთი მნიშვნელოვანია, იმ ფონზე, რომელზეც საქართველო იმყოფება. ხშირად გამიგონა, ხალხის პესიმისტური განწყობა და მათი უცვლელი ფრაზა “საქართველოს მაინც არაფერი ეშველება", თუმცა საშველად არავინ არაფეს აკეთებს, წუხილით კი ყველა წუხს.

მოგეხსენებათ, რამდენი ადამიანიც არსებობს იმდენი აზრია, სწორედ ამიტომ, თუ ვინმე რამის გაკეთებას დააპირებს შესაძლოა ბევრის უკმაყოფილება გამოიწვიოს.განა იმიტომ, რომ ეს მართლაც ცუდი აზრია, უბრალოდ მიზეზი ისარის, რომ ამ უკანასკნელმა მოწინააღმდეგეზე მეტის გაკეტება შეძლო. თუნდაც ავიღოთ რუსეთთან ურთიერთობის დათბობა, ამ საკითხთან მიმართებაში ხალხის აზრი ორად გაიყო, ნახევარი ამ მოსაზრებას ეთანხმება, მეორენახევარი კი, სასტიკად უარყოფს.თუმცა თითქმის არავის აქვს არგუმენტი, რატომ არიან წინააღმდეგნი, ამ იდეის. ეს პრობლემა რაღაცით მანც წააგავს თერგდალეულების ეპოქას.

დასკვნის სახით შეიძლება ითქვას, რომ სამშობლოს იქამდე არ ეშველება არაფერი, სანამ საზოგადოება არა მხოლოდ საკუთარ კეთილდღეობაზე იზრუნებს, არამედ ქვეყნის აღმშენებლობაზეც დაადებს აგურს. როგორც ნიკოლოზ ბარათაშვილი ამბობდა “ არც კაცი ვარგა, რომ ვცოცხალი მკვდარსა ემსგავსოს, იყო სოფელში დასოფლისთვის არაიზრუნო"