ერთ დროს არსებობდა მთა, მთაზე რაღაც ხმა...
გრძელდებოდა, საფლავები დგას დიდი.
შიში მიგვრის ტანში, თოვლში.აზრები მაქვს...
მთაში ოდესმე მე ნამყოფი ვარ ზამთარში.
მახსოვს ნისლში დაკარგულმა ვიარე,
საფლავისკენ მთაზე გზები, შემოვიარე.
და ვიარე, ვიარე... სანამ არ მოვნახე გზა
და გზაზე ვიღაც მგზავრი ანაფორით დგას.
შევხედე, ვიცანი: ვიცი, მოსული ხარ ციდან.
ციდან ხარ თუ ნათელ მზიდან. გამშორდი გზიდან.
გამეცალე მიმასწავლე საფლავისკენ გზა
და თუ დაღამდეს გამინათე, ცა...
მე ვეძებ გზას... გავიგე რომ აქ არის საფლავი
მე ეს ამბავი ჩემს ცხოვრებისგან გავყავი.
და თუ იცი სად დგას ცა?
რომელიც დაჰყურებს საფლავთა მთას...

ტყე... ტყე... ტყე...
ტყეში ხმება უფესვებო ხე...
მთა... მთა... მთა...
მთის საფლავზე, მესაფლავე დგას
ტყე... ტყე... ტყე...
ტყეში ხმება უფესვებო ხე...
მთა... მთა... მთა...
მთაზე ხდება უცნაური რამ...
გავიგე რომ ქრება, საფლავის ქვა ტყდება
მთის ღმერთი რაღაცას შვება მემგონი რომ დგება.
სულის, საფლავის ჭრა ჩეხვა და
აქ რომ იყოს დრო უღმერთო მამას არ დავთმობ
და რას აკეთებს დღეს ყველა, თუ დაგვადგება შვება
და დაგვადგება სულთა შველაც, და თან რწმენა
ღმერთის სადმე აღარა გავს მას
რას შვები ფულის გულისთვის როგორა კლავ ბრმას
ვის და ძმას რას გთხოვს მის გამო რა ინანე
ვინ ნახე რა მახე დაგიგო... მონახე და
ბოროტი ბევრს და მე შენ განახებ ერთს
თან სხვასაც თავანახებ რა მოსდის თესლს.
და ბევრს გაგიგიათ ვიღაცისგან, მთაში სულებია
ვინ გითხრათ?! ვინ გაგაგიჟათ?! თქვენზე სულელია
ვინ ნახა მთებზე, საფლავთა ქალაქი, ო ამათი...
რას არ გაიგებ, მერამდენე მოვიდა უკვე ჩემთან
მე მესაფლავესთან, მკვდრების მცველთან, თან დღეს ბევრთან.
მითქვამს რომ ნუღარ მოხვალთ ჩემთან...და ყველამ,
გადაწყვითეთ გინდათ თუ არა ყველას,
რომ მთის მცველმა დაგადევნოთ წვიმაში ელვა.
მე არ მჯერა შენი ნათქვამის, არ მჯერა ზღაპარის.
არ მაქვს კამათის დრო, და სურვილი თამაშის.
გამიშვი, ამიშვი მთაზე.მიმიშვი გზაზე
ხელი ავიღო მე თავზე, საფლავის ქვაზე.
და დღეს.რა არის ეს? რას გავს ჩემი ცხოვრება
ბევრს ეგონება რომ აღარ მიჭრის გონება.
მე მაინც მოვალ, მე მაინც გავალ, არსად არ წავალ
გამისწორდება და საფლავშიც ჩავალ.
ვერსად ვერ ჩახვალ, რას ამბობ?
ვინ გაგიშვებს ნეტა,
რა?! მთის მცველმა გინდა დაგადევნოს?
წვიმაში ელვა
და ბნელა, და ვერავის ვხედავ, მესაფლავის გარდა.
და ვხვდები ვკვდები საიდუმლოს აეხადა ფარდა.
გარდა მკვდართა ვერავინ ვეღარ ავა ზევით.
და ახვალ და წინ დაგიდგება საოცრება
გეტყვით: თქვენ არ გელით და აქ რატომ ხართ რისთვის
მე ხომ თქვენს და სხვისთვის,
არ მითქვია აქ ამოდით მკვდრისთვის.
რისთვის?! მკვდრისთვის მე ხომ არ მოვსულვარ აქ?
თუ წავედი, სხვა დროს მოვალ, რწმენა ასე მაქვს
და შენ რომ იძახი დღეს ცხოვრება ჩემი,
სანთელია საფლავის, განცდები მასზე ბნელი
კაი წავალ მაგრამ დაინახავ ისევ,
შავ მთებისკენ ჩემი ჩრდილი
ნისლებს როგორ მისდევს...
მისმენ მოვალ თან მოვიყვან სხვას
რომ დაუჯერონ დაუჯერებელ ხმას...