არიან ადამიანები, რომლებსაც მშობლების მეშვეობით ყველაფერი აქვთ რასაც ისურვებენ, რომლებსაც არაფერი არ აკლიათ.თუმცა მაინც არ აფასებენ მშობლების ღვაწლს.მათ გონიათ, რომ ყველაფერი ადვილად მოდის და რაც არ უნდა მოხდეს მათ სურვილებს მუდამ დააკმაყოფილებენ მათი მშობლები.ზოგი მათგანი სწავლითაც არ იკლავს თავს რადგან იციან დედიკო და მამიკო ქუჩაში არ დატოვებენ და ''დიპლომის'' ყიდვას კიდევ არაფერი არ უნდა!..ასეთ ბავშვებს რაც მეტი აქვთ მით მეტი სურთ და საბოლოოდ ყველაზე დაზარალებული მაინც მშობელი გამოდის.

მაგრად გარშემო იმყოფებიან ისეთი ადამიანებიც რომლებიც ქუჩაში არიან გაზრდილნი.მათ ყველაფერი აკლიათ: დედის სითბო, ოჯახური გარემო...რომლებიც მუდამ ნატრულობენ ოჯახურ გარემოს და მუდამ თავშესაფრის ძებნაში არიან.მათვის ყველაფერი სანატრელი ხდება.როცა უყურებენ მათ თანატოლ ამხანაგს როგორ აცვია და როგორ უვლიან, უმრავლეს მათგანში შურის გრძნობა ყალიბდება.ზოგ მათგანში მიზანდასახულობის გრძნობა იღვიძებს და სწავლითაც და მიღწევებითაც ბევრ ''დედიკოს და მამიკოს'' შვილს ჯობიან.