* * *

ღამის პირველია, წვიმს...

ძილი მომერია, ძლივს...

გარეთ ვიყურები, ვის...

ვის მოვაგონდები, ვის...

გავივლი ნაკვალებს სხვისს...

ან ჩემს გავთელავ, ძირს...

ისე, სჯობს ალბათ მაღლა...

კი, იცის სიმაღლემ დაღლა...

ხედვა არ მიშველის გარეთ...

დღესაც მალე ვაქცევ ღამედ...

მიმძიმს ამ სიტყვების წერაც...

მსურს, ძილი ისევ და გაღვიძებაც...

გ.ხ.