- რამდენიმე დღის წინ მთელი თბილისი გივი სიხარულიძის გარდაცვალებაზე ალაპარაკდა.ჯვარი სწერია ბატონ გივის და, ქალაქის ნებისმიერ წერტილში ამას თემას განიხილავდნენ.

- ბატონო გივი, საიდან გავრცელდა ეს ჭორი?
- არ ვიცი, ყველგან - ინტერნეტსაიტებზე, სოციალურ ქსელებში, საინფორმაციო სააგენტოებში ეწერა, რომ გარდავიცვალე.მთელი მსოფლიოდან მირეკავდნენ და ბღაოდნენ.ბაზრობაზე უბრალო, ოქრო ხალხი ტიროდა, ტაქსის მძროლები ტიროდნენ კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, ხალხს როგორ ვყვარებივარ .

- როგორ ფიქრობთ, ვის დასჭირდა ამ ჭორის გავრცელება?
- არც ეგ ვიცი, ალბათ იმ ადამიანს ძალიან ვეზიზღები, მაგრამ მე საოცრად შემიყვარდა.მას, ვინც ბოროტად იხუმრა, სიკეთეში დაუბრუნდეს.

- პროექტი ჯანმრთელობის პრობლემების გამო არ დაგიტოვებიათ?
- იმ დღეს როგორ ჯანმრთელადაც ვიყავი, ისეთი ჯანმრთელობა მისცეს ღმერტმა ყველა ჩემს მოყვარულ ხალხს!პროდიუსერ ალინა არველაძეს ბოდიშს ვუხდი.
- პროექტი ორი რამის გამო დავტოვე:ერთი, ოსურ ცეკვას შეურაცხყოფა არ მივაყენე და მის შემდეგ, ბოდიში და “ხურუშიანების'' ცეკვა ქვიქსტეპი არ ვიცეკვე, მეორე, ბავშვებს ადგილი დავუთმე.

- და, მაინც კონკრეტული მიზეზი არსებობს?
- ჩემი ყველაზე დიდი ავადმყოფოვა უფულობაა, უფულობა მჭირს! რადიონიდან წამოვედი და ახლა ჰაერბურგის მმართველად დამნიშნეს. იცით, რას ვაკეთებ?! - სახლში ვზივარ და ჰაერს ვუშვებ.უფულოდ დავრჩი და ცეკვის ხასიათი აღარ მქონდა.