"ამ წუთში როგორც შენ მათბობ ისე ათბობენ მზის სხივბი დედამიწას.ქარი თმებს მიშლის და მეალერსება.ფიქრები აშლილა და შენ დაგტრიალებენ.მენატრები..მენატრები..მაკლიხარ..გელოდები...ხელში გვირილა მიჭირავს და ბავშვურად ვთამაშობ:"ვუყვარვარ" "არ ვუყვარვარ" "ვუყვარვარ" "არ ვუყვარვარ".გვირილას ერთი ფურცელი შერჩა და ამ თეთრ, ნაზ, სიფრიფანა ფურცელზე თითქოს დიდად და შავად დაეწერა "არ უყვარხარ".გვირილასათვის ფურცელი არ მომიწყვეტია.მანამდე ლამაზი ყვავილი, ეხლა უკვე ჩემგან დამახინჯებული ფეხებთან დავაგდე და ფეხით გავთელე.გათელილი ყვავილის სახეზე ირონიული სიცილი შევნიშნე, თითქოს მეუბნება:"რა ჩემი ბრალიაო".გული შემეკუმშა, აღარ შემეძლო..ავტირდი...მზემ ოდნავ გამოანათა ღრუბლებიდან და თვითმფრინავების თეთრმა კვამლმა დახაზა ცისფერი, ვიღაც სადღაც მიდის.იქნებ ეს ვიღაც შენ ხარ და ჩემგან მიდიხარ, მიდიხარ თან ისე, რომ არ მემშვიდობები.მიყვარხარ და გელოდები."