1931 წლის 11 მარტს სსრკ-ში აიკრძალა ბიბლიის გაყიდვა და შემოტანა.

ეს წიგნი, კომუნისტური პარტიის წევრების აზრით, ეწინააღმდეგებოდა მარქსიზმ-ლენინიზმის იდეებს და ამიტომ მიიჩნეოდა ანტისაბჭოთა ლიტერატურად. ალბათ, შემოტანის აკრძალვა (მაშასადამე, საზღვარგარეთიდან) უპირველეს ყოვლისა იდეოლოგიურ პარანოიას უკავშირდებოდა, ვინაიდან იგი გულისხმობდა სხვადასხვა სახის კონტაქტებს უცხოურ ორგანიზაციებთან. ასევე აკრძალული იყო ბიბლიის საცალო ვაჭრობა სსრკ-ში სახელმწიფო საკუთრებაში არსებულ წიგნის მაღაზიებში.( სხვა არც იყო)

პრინციპში, ბოლშევიკებმა ხელისუფლებაში ყოფნის პირველივე დღიდან აიღეს კურსი ეკლესიის განადგურებისთვის- საკმარისია გავიხსენოთ სამოქალაქო ომის დროს მღვდლების მასობრივად სიკვდილით დასჯა, ან 1922 წელს საეკლესიო ფასეულობების ჩამორთმევის კამპანია, რომელიც დაიწყო მხოლოდ ერთი მიზნით - ეკლესიის განადგურება, დაპატიმრება და შემდეგ პატრიარქების და სინოდის წევრების დახვრეტა.

1925 წელს პატრიარქ ტიხონის გარდაცვალების შემდეგ, თითქოსდა ეკლესიის დევნა თანდათან მინელდა - პრინციპში ვიღა უნდა დაეკავებინათ ან უნდა დაეხვრიტათ, ეკლესიები დაკეტილი იყო, მღვდლები ან რეპრესირებულნი იყვნენ, ან სასტიკად ნაცემები . მაგრამ, როგორც გაირკვა, ეს იყო დროებითი სიმშვიდე ქარიშხლის წინ.

1930-იანი წლების დასაწყისში, ანტიეკლესიური კამპანია განახლებული ენერგიით დაიწყო - მაგრამ ახლა ბოლშევიკებს სურდათ არა მხოლოდ ეკლესიის განადგურება, არამედ ღვთის ხსოვნის წაშლაც.

მოსკოვში გაიმართა უღმერთოთა კავშირისII "ისტორიული" ყრილობა, რომელზეც ამ ორგანიზაციას სახელი გადაერქვა და ეწოდა " მებრძოლ უღმერთოთა კავშირი". - საკმაოდ უწყინარი ათეისტური პროპაგანდიდან, ბოლშევიკებიკები გადავიდნენ საკუთარი კულტის შექმნაზე - ქრისტიანობის აბსურდული, გროტესკული პაროდია. თუმცა, ვინც ამხელდა ხელისუფლების ქმედებების აბსურდულობას, დაუყონებლივ განადგურებას ექვემდებარებოდა. „მუშათა მასებმა უნდა გაანადგურონ მოქმედი რელიგიური საფარის ქვეშ მოქმედი მთავარი კლასობრივი მტერი, “, - მოუწოდებდა საბჭოთა ქვეყნის მთავარი უღმერთო იემელიან იაროსლავსკი.

მოწოდება უმალ აიტაცეს.

როგორ აღინიშნავდნენ ახალ საბჭოთა დღესასწაულებს? ძალიან მარტივად - ღამის ჩირაღდნების მსვლელობით.

"ანტირელიგიურებმა ღამის ჩირაღდნებით მოწყვეს სიმღერით მსვლელობა სოფელში და დინამიკები დაალაგეს ეკლესიის მახლობლად, რათა მრევლისთის შეურაცხყოფა მიეყენებინათ"....რკინიგზის სადგურზე ეპისკოპოსი ამბროსი თმებით ითრიეს..უნდა ველოდოთ ახალ უბედურებას".

შემდეგ იყო უარი თქმა ქრისტიანული სახელებზე და ბავშვებისთვის ახალი, „კომუნისტური“ სახელები უნდა დაერქმიათ.

უფრო დამაჯერებელი რომ ყოფილიყო, ყოფილ ტაძრებში კითხულობდნენ ლექციებს რელიგიის მავნებლობის შესახებ.

თუმცა, მხოლოდ მართლმადიდებლური ეკლესიები არ დაზარალდნენ. პირველი დარტყმა, იაროსლავსკიმ სინაგოგებს მიაყენა.ბელორუსიაში კი ყველა კათოლიკური ეკლესია დაიხურა.

რა თქმა უნდა არც ქართველი ბოლშევიკები იყვნენ გამონაკლისი.

1930 წე­ლს თბ­ილ­ის­ში ან­ტი­რე­ლი­გი­ურ მუ­შა­თა უნ­ივ­ერ­სი­ტე­ტი გა­იხ­სნა.

სი­ტყ­ვა „უღ­მე­რთო“ ყვ­ელ­აზე პო­პუ­ლა­რულ სი­ტყ­ვად იქ­ცა. აგ­იტ­აც­იის და ცილისწამების მძ­ლა­ვრ­მა მა­ნქ­ან­ამ კი ამ­ოქ­მე­დე­ბა და­იწ­ყო.

ბოლშევიკებმა და კომკავშირელმა აქტივისტებმა "მუკ"-ის აქტიური დახმარებით, ათეიზმის დანერგვის მიზნით დახურეს და დაანგრიეს ასობით ეკლესია, ამ წლების განმავლობაში საქართველოში 1500-ზე მეტი ეკლესია -მონასტერი იქნა დანგრეული!

შეურაცხყოფდნენ, ამტვრევდნენ და წვავდნენ ხატებს, იარაღს ესროდნენ ეკლესიის გუმბათზე აღმართულ ჯვრებს, ტაძრებში ხსნიდნენ მკრეხელურ დაწესებულებებს, ცილისმწამებლური საჩივრების გამო სიკვდილით სჯიდნენ, აპატიმრებდნენ და შორეულ გადასახლებაში აგზავნიდნენ სამღვდელოების საუკეთესო წარმომადგენლებს, ზოგს კი, ცოტა მერყევებს, აშანტაჟებდნენ "ავერბოვკებდნენ"და თავიანთ სამსახურში იყენებდნენ.ამის გამო ზოგმა უარიც კი განაცხადა ღვთისმსახურებაზე.

დააპატიმრეს წმ.პატრიარქი ამბროსი /ხელაია/ სიკვდილით დასაჯეს ახალმოწამენი: ქუთათელ- გაენათელი მიტროპოლიტი ნაზარი, დეკანოზი იეროთეოზ ნიკოლაძე, დეკანოზი გერმანე ჯაჯანიძე, მღვდელი სვიმონ მჭედლიძე, მთავარდიაკონი ბესარიონ კუხიანიძე...

და­აპ­ატ­იმ­რეს და სიკვდილით დასაჯეს მღ­ვდ­ელი პა­ვლე და­შნ­ია­ნი, რო­მე­ლმ­აც სვანეთში მა­ლუ­ლად მო­ნა­თლა 120 ბა­ვშ­ვი, გაანადგურეს ქართული გალობის რაინდების-ძმები კარბელაშვილების ოჯახი.1924წ. მღვდლები ანდრია და პეტრე მხოლოდ იმიტომ დახვრიტეს, რომ ღვთისმსახურები იყვნენ, ქრისტეს სარწმუნოებას არ უღალატეს და უმძიმეს დროს არ მიატოვეს მრევლი.

მაგრამ, მიუხედავად უღმერთოების ყველა მცდელობისა, მოქალაქეები არ ჩქარობდნენ მათ მიბაძვას. უფრო მეტიც, დევნაზე პასუხი იყო სასწაულებრივი „განახლებების“ ტალღა - მოქალაქეებს სჯეროდათ, რომ ეკლესიის გუმბათებზე და ხატები მისტიურად „განახლებადი“. ხდებოდა.მკვეთრად გაიზარდა სექტანტებისა და სხვადასხვა ძველი მორწმუნე თემის წევრთა რაოდენობა. შემდეგ კი ხელისუფლებამ გადაწყვიტა გამანადგურებელი დარტყმა მიეყენებინა: ბიბლია აიკრძალა, შობა აიკრძალა, კალენდარი შეიცვალა - ჩვეულებრივი კვირების ნაცვლად შემოიღეს "ხუთდღიანი კვირა", რამაც შეუძლებელი გახადა ყველაზე მნიშვნელოვანი საეკლესიო დღესასწაულების დროის გამოთვლა.