ზამთრისთვის მზადება შემოდგომაზე იწყებოდა.. მამაჩემი, ძალიან ფრთხილი და ემოციური გახლდათ. წელს დიდ ზამთარს ვარაუდობენო..(სახლის ბალავარს და ჭერს საგულდაგულოდ დაათვალიერებდა)

შეშას მოამარაგებდა, ტომრებით ფქვილს. შემოდგომაზე აღებული მოსავლით სავსე გვქონდა ნალია.

ბებიაჩემი კი ზაფხულიდან იწყებდა თადარიგს (როგორც შეეძლო) ვაშლის ჩირს გამოახმობდა, გვიან შემოდგომაზე თეთრ ხაპებს განსაკუთრებულ დოლბანდში ინახავდა,

და დასძენდა:

"ანავ, დიდი ზამთარი რომ მოგვადგება კარზე, რას შევექცევითო"

მართლაც დიდი ზამთარი მოდიოდა, გრძელი ღამეები ფეჩის ძირას შემოხუზნულს ერთად გაგვყავდა...

ტკბილი იყო ბავშვობა და უფრო უტკბესია დღეს ამის მოგონება.

მამაჩემს ოთხი გოგო შვილი ვყავდით, ზემო აჭარაში ქალიშვილის აღზრდას რაღაცნაირად მეტი სიფრთხილე, უფრო დიდი მნიშვნელობა ენიჭებოდა.

საკმაოდ თავისუფალ ოჯახში გავიზარდე, მაგრამ ყოველთვის მასწავლიდნენ სტუმართმოყვარეობის მნიშვნელობას. ტრადიციებსა და ადათ-წესებს, ზნეობას, კულტურას.

არასდროს დამავიწყდება ბებიაჩემის( ნენეს)დარიგება:

"ანავ, ხალხს, მარტო შენი თეთრი შუბლის გამო არ მეეწონებიო, რაფერც მეიქცევი სხვაგან, ისეც გამოგვაჩენ და გვასახელებ ჩვენცო"

ვუფიქრდები და როგორი მართალია, სადაც არ უნდა იყო ადამიანი, ყველგან შენი წილი ოჯახი მიგყვება....

სილაღე და სიყვარული უნდა მიიტანო ყველგან!!

არ უნდა გაგირბოდნენ ადამიანები, უნდა გენდობოდნენ.

და ეს ოჯახში ისწავლება

ჰო, ზამთარზე ვყვებოდი.. არც ისე პატარა ასაკში ვარ ახლა თქო. თოვლიც მოდის, სიცივეც არის და სუსხიანი დარებიც მაგრამ ის სიწითლე და სიცივისგან შეფაკლული ლოყები, ბავშვობაში რომ იცოდა, ისეთი აღარაააა...გადასხვაფერდა...... !!!!!!

ლამაზი ფიქრები მომერევა ხოლმე და სულ მინდა ფურცელზე გადავიტანო..

ეჰჰ, ბავშვობის ბილიკო, დღეს როგორ დაპატარავებულხარ..

და როგორ ძალიან შორი გამხდარხარ მოსასვლელად ...

27.02. 2025

– ___ინგა ფევაძე __

მზე შემოდგომისა