ის არ იყო ოფიციალურად დაქორწინებული და არ ჰქონია ტრადიციული ოჯახი. მართალია, ჰქონდა ემოციურ-სექსუალურ კავშირები, თუმცა, მისი პირადი ურთიერთობები უფრო კომპლექსური იყო, ვიდრე სიყვარული,

ყველაზე მნიშვნელოვანი და ყველაზე გრძელვადიანი ურთიერთობა იყო მარტა ბერნაისთან, რომლისთანაც იგი 13 წლის განმავლობაში ურთიერთობდა და ბოლოს შვილი შეეძინათ. მათ შორის არსებობდა როგორც ინტელექტუალური, ასევე სექსუალური კავშირი, მგრამ არა სიყვარული

თუმცა, ფროიდი ცნობილი იყო თავისი ფსიქოანალიზის თეორიების გამო, რომ არ ეყრდნობოდა მხოლოდ ჩვეულებრივ სიყვარულს, არამედ უფრო გამოხატავდა ადამიანთა ფსიქოლოგიური პროცესების დამუშავებას, რაც მათ ემოციებსა და სურვილებში გადადიოდა. ამიტომ, შეიძლება ითქვას, რომ მას საკმაოდ რთული და მჭიდრო დამოკიდებულებები ჰქონდა, მაგრამ არა "მომენტალური" ან "ტრადიციული" სიყვარულის ტიპები.

ზოგადად, ის თვლიდა, რომ ადამიანების ემოციური ცხოვრების და სიყვარულის პროცესები, რომელთა საფუძველიც არის ხშირად გაუცნობიერებელი სურვილები, წარმოქმნიდნენ ფსიქოანალიტიკურ მჭიდრო კავშირებს, რომელიც უფრო ხშირი იყო მის პროფესიულ მუშაობაში, ვიდრე პირად ცხოვრებაში.

მის ცხოვრებაში ბევრი სხვა ფსიქოლოგიური ზეწოლები, სირთულეები და შიდა კონფლიქტები იყო, რაც იმავდროულად მისი მუშაობის შთაგონება გახდა.

ზიგმუნდ ფროიდი ავსტრიელი იყო. ფსიქოანალიტიკოსი, რომელიც ცნობილი გახდა თავისი ადამიანის ფსიქიკის სტრუქტურისა და მექანიზმების აღწერით. მისი თეორიები სიყვარულზე საკმაოდ საინტერესოა და გახლავთ როგორც ფსიქოანალიტიკური, ასევე კულტურული კონტექსტის ნაწილად.

ფროიდის ხედვა სიყვარულზე:

ლიბიდო და სიყვარული: ფროიდის თეორიაში "ლიბიდო" არის ენერგია, რომელიც წარმოადგენს ადამიანის სექსუალურ სტიმულს. ლიბიდო შეიძლება მიაღწიოს სხვადასხვა ფორმებს, სადაც სიყვარული და სექსუალური ორიენტაცია ერთ-ერთი ძირითადი კომპონენტია. მისი აზრით, ადამიანები ბუნებრივად განიცდიან სექსუალურ და ემოციურ მოთხოვნილებებს, რომლებიც ფორმდება ბავშვობიდან და შემდეგ იძენს სახეს ურთიერთობებში.

ოჯახური კომპლექსები და სიყვარული: ფროიდმა იცოდა, რომ სიყვარულში მნიშვნელოვანი როლი უჭირავს ოჯახურ დინამიკას. "ოჯახური კომპლექსი" (წინასწარი ემოციური ურთიერთობა დედასთან და მამასთან) გამოხატავს თუ როგორ ხდება პირველადი სიყვარულის მოდელირება. უფრო კონკრეტულად, ფროიდი საუბრობდა იმის შესახებ, რომ ბიჭები უყვარდებოდნენ დედას (ამ შემთხვევაში იყო "ედიპოს კომპლექსი"), ხოლო გოგონები – მამას (ეს იქნებოდა "ელექტრას კომპლექსი").

ამ კომპლექსების მიხედვით, ფროიდი აცხადებდა, რომ ბავშვს სწორედ პირველი სიყვარულები და ურთიერთობები ოჯახში ქმნის იმას, თუ როგორი იქნება მათი თანასაზოგადოებრივი სიყვარულის სტილი და სექსუალური მისწრაფებები ზრდასრულ ასაკში.

სიყვარული და სურვილი: ფროიდი განიხილავდა სიყვარულს როგორც სექსუალური სურვილის ბუნებრივი გაგრძელება. იგი ამტკიცებდა, რომ ადამიანის ინტიმური და ემოციური მდგომარეობა ხშირად განპირობებულია ნაირფეროვანი სურვილების მქონე შიდა კონფლიქტებით. შესაბამისად, სიყვარული და სექსუალური აქტები რთული ფსიქოლოგიური პროცესებია, სადაც წარმოდგენილი „საკვები“ მოთხოვნილებები ხშირად ემთხვევა პიროვნების ფსიქოანალიზურ კონფლიქტებს.

მრავალფეროვანი სიყვარული: ფროიდი მიიჩნევდა, რომ სიყვარულს ბევრი სახე აქვს: ის შეიძლება იყოს სექსუალური, ემოციური, ან რელიგიური სიყვარულიც. მთელი ადამიანი იღებს სიყვარულის სხვადასხვა სახეებსა და ფორმებს, რაც დამოკიდებულია პიროვნული განვითარებისა და ფსიქოლოგიური მდგომარეობის პროცესზე.

ფროიდის თეორია და მისი გავლენა:

ფროიდის სწავლების მიხედვით, ადამიანის ცხოვრება და სექსუალურობა ძალიან მჭიდროდაა დაკავშირებული როგორც მის შინაგან სამყაროსთან, ისე ბავშვობიდან გამომდინარე კონფლიქტებთან და გამოცდილებებთან. მისი გავლენა დიდია თანამედროვე ფსიქოლოგიაზე, სადაც სიყვარული ხშირად აღიქმება როგორც რთული ემოციური მდგომარეობა, რომელიც განაპირობებს ინდივიდის ფსიქიკურ და სექსუალურ განვითარებას.