პასკის კუნძულზე პოლინეზიელების მიერ შექმნილი ათასობით ტონიანი ქვის სკულპტურები დღემდე ამოუხსნელია. როგორ გადაადგილებდნენ ამ უზარმაზარ ქანდაკებებს და რატომ შეწყდა მათი აშენება, უცნობია.

პასკის კუნძულის უზარმაზარი თავები, ანუ მოაიები, მონოლითური ქანდაკებებია, რომლებიც რაპა ნუის (პასკის კუნძულის) მოსახლეობამ დაახლოებით 1250-1500 წლებში შექმნა. მოაიები ამოკვეთილია ვულკანური ტუფისგან, რომელიც ძირითადად რანო რარაკუს ვულკანზე მოიპოვება. მათი სიმაღლე საშუალოდ 4 მეტრია, მაგრამ ზოგიერთ ქანდაკებას 10 მეტრზე მეტი სიმაღლეც აქვს.

მკვლევრები მიიჩნევენ, რომ მოაიები კუნძულის წინაპრების სულების პატივსაცემად დაიდგა და ისინი მათი დაცვის სიმბოლოები იყვნენ. საინტერესოა ისიც, რომ ეს ქანდაკებები არა მხოლოდ თავებს, არამედ სრულ ფიგურებსაც მოიცავს, თუმცა მათი ძირითადი ნაწილი მიწაშია ჩაფლული.

კითხვა, თუ როგორ გადაადგილებდნენ ამ უზარმაზარ ქანდაკებებს რამდენიმე კილომეტრზე, დღემდე საკამათო საკითხია. ერთ-ერთი თეორიის მიხედვით, მათ ვერტიკალურად „ატრიალებდნენ“, როგორც სიარულის იმიტაციას, ხოლო სხვა თეორიები ვარაუდობენ, რომ მათ ხის ცილინდრებზე ამოძრავებდნენ.

პასკის კუნძულის ცივილიზაცია მოგვიანებით კრიზისში ჩავარდა, რაც ბუნებრივი რესურსების გადაჭარბებულ გამოყენებას და სოციალური კონფლიქტებს უკავშირდება. ამის მიუხედავად, მოაიები დღესაც რჩება ერთ-ერთ ყველაზე იდუმალ და შთამბეჭდავ არქეოლოგიურ მემკვიდრეობად.